گوهرنویس

سیری در امواج خروشان اقیانوس بی‌کران نهج البلاغه

گوهرنویس

سیری در امواج خروشان اقیانوس بی‌کران نهج البلاغه

گوهرنویس
طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات


حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند:

دلها را روى آوردن و روى برگرداندنى است اگر دل روى آرد آن را به مستحبات وادارید، و اگر روى برگرداند، بر انجام واجب‌هاش بسنده دارید.


گاهی انسان آمادگی قلبی دارد، شاید تلنگری به او زده شده و حال دعا و نیایش در وجودش موج برداشته، باید این فرصت را غنیمت شمرده و جانش را با انجام مستحبّات جلا بخشد و کدورت گناهان را کمرنگ کند تا اینکه به مرور زمان و به تدریج آثار گناه از وجودش محو شود.

البته انسان باید بداند هر لحظه مرگ در کمین اوست و هر چه می‌تواند باید خودش را از پرتگاه‌های گناه دور کند و به قله‌های معنویت نزدیک شود. بله اگر حال و حوصله دعا و نیایش را ندارد، طبق این فرمایش حضرت باید به انجام واجبات بسنده کند. زیرا که چه بسیار افرادی که زیاده‌روی کردند و بدون توجه به گنجایش و ظرفیت خود و بدون داشتن استاد، قدم در راه ذکر و سلوک نهادند و  مشغول چلّه گرفتن‌های طاقت فرسا شدند ، در نتیجه نفس آنها خسته و ملول شده و کلّا از دایره ایمان خارج شدند.

پناه بر خدا از این نفس سرکش که همیشه از افراط و تفریط ما سوءاستفاده می‌کند و خنجر زهرآلود خود را به قلب ایمان ما فرو می‌برد. 


مطالب بیشتر:

گوهر نویس

حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند:

کمترین حقى که از خداى سبحان بر گردن شماست این که از نعمتهاى او در راه نافرمانى اش یارى نباید خواست.


فرض کنید رییس کارخانه‌ای با مهربانی به کارگر‌هایش، یک مجموعه از چاقوهای آشپزخانه هدیه می‌دهد، یکی از کارگرها با یکی از همین چاقوها سیم‌های برق دستگاهی را قطع می‌کند و کل کارخانه را از کار می‌اندازد. شما باشید چه برخوردی با این کارمند حق نشناس و بی‌حیا می‌کنید؟!

بنا به  فرمایش حضرت اگر کسی از نعمت‌های خدا در جهت گناه کردن و نافرمانی خدا استفاده کند، کمال حق ناشناسی و بی‌حیایی را مرتکب شده است. به نظر شما آیا از راه دیگری غیر از نعمت‌های خدا می‌توان نافرمانی خدا کرد؟!! چگونه؟!

 همه هستی ما ، وجود ما و تمام داشته‌های ما، نعمت‌هایی است از جانب خدا. بنابراین حداقل شکر این نعمت‌ها این است که بوسیله‌ی آنها خدا را نافرمانی نکنیم. البته باید بدانیم که هیچ راهی برای گناه کردن نیست مگر اینکه از نعمت‌های خدا یاری بجوییم! آن وقت مثال من گنه‌کار می‌شود مثال همان کارگر بی‌حیایی که با چاقوی هدیه‌ی رییس، دستگاه‌ کارخانه را خراب می‌کند و کَکَش هم نمی‌گزد!


مطالب بیشتر:

توجه به اوصاف بهشت و جهنم یک عامل انگیزاننده قوی

توصیف مرگ از دیدگاه امیر بیان

بهترین حسابرس هر فردی خودش است

بندگان خدا! بدانید که از شما بر شما نگهبانانى است

گوهر نویس


حضرت امیر علیه السلام فرمودند:

 اتَّقُوا مَعَاصِیَ اللَّهِ فِی الْخَلَوَاتِ فَإِنَّ الشَّاهِدَ هُوَ الْحَاکِمُ . (از نافرمانى خدا در نهان‌ها بپرهیزید چه آن بیننده است هم‌ او داورى کننده است.)


فرض کنید در مسابقه‌ای نفس‌گیر قرار دارید و دوربین‌هایی مجهّز و ۲۴ ساعته تمام زوایای حرکات شما را ثبت و ضبط می‌کنند. از آن بدتر کسی که پشت نمایشگر نشسته و حرکات شما را مو به مو مشاهده می‌کند، همان داور ریزبین و سخت‌گیر است که هیچ ذرّه حرکتی را از قلم نمی‌اندازد چه حرکات مثبت و چه منفی. آیا در چنین وادی حساسی دست از پا خطا می‌کنید؟!

امروزه این دنیای پر از امواج شهوت آلود و پر از زمینه‌های گناه در برابر همه‌ی ما می‌رقصد و ما را اغوا می‌کند، حتی کودکان و نوجوانان هم در معرض تیرهای آتشین این امواج هستند. وقتی در خلوت در پای گوشی تلفن همراه یا نمایشگر رایانه هستیم به راحتی به بسیاری از گناهان دسترسی داریم. تنها چیزی که می‌تواند قلب ما و دست ما را از گناه باز دارد همین نکته است که داور حسابگر و تیزبین دارد با دقیق‌ترین دوربین‌ها اعمال ما را ضبط می‌کند. و با فرارسیدن مرگ که بسیار هم نزدیک ماست این دوربین دکمه بازپخشش فشرده می‌شود و تمام خوبی‌ها و بدی‌های ما را ریز به ریز پخش می‌کند. وای از آن روز ... وای!


مطالعه بیشتر:

پرده‌ای میان خود و خدا باقی بگذار هر چند نازک

همیشه ترک گناه آسان‌تر از توبه است

گوهر نویس


حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند:

آیا آزاده اى نیست که این خرده طعام مانده در کام دنیا را بیفکند و براى آنان که در خورَش هستند نهد؟ جانهاى شما را بهایى نیست جز بهشت جاودان پس مفروشیدش جز بدان.


آیا آزادمردی نیست که این لقمه جویده شده‌ی حال‌به‌هم‌زن دنیا را بیرون بیفکند و آن را به اهلش بسپارد؟ این خطاب حضرت به همه‌ی انسان‌ها در همه‌ی زمان‌ها و مکان‌هاست. حضرت همین حالا و در همین وبلاگ، ما را مخاطب قرار داده است، ای کاش بیدار شویم! 

انسان مقام خلیفه اللهی دارد، مقامی که بس شریف است و عظیم. او را چه به دل خوش کردن با طعام جویده شده‌ی دنیا که هر کَس و ناکَسی آن را در دهانش پیچانده و بالا آورده!؟ 

بهای انسان چیزی نیست جز بهشت جاویدان. بهشتی که بندگان صالح و محبوب خدا در آن حضور دارند و در نعمت‌های الهی غوطه ورند. پس ای انسان قدر خودت را بدان و بهشت را بخر.


مطالب بیشتر:

گوهر نویس


حضرت امیر علیه السلام می‌فرمایند:

پسر آدم را با ناز چه کار که آغازش نطفه بوده است و پایانش مردار. نه روزى خود دادن تواند و نه تواند مرگش را باز راند!


آدمی را چه به تکبّر و غرور! انسانی که آغازش مایعی بدبو و پایانش جامدی گندیده و متعفّن است چطور به خودش اجازه می‌دهد دربرابر خداوند قهّار گردن‌فرازی و قلدری کند؟!!!

انسانی که حتی نمی‌تواند روزی خود را تهیّه کند، بله نمی‌تواند. اگر همین آب که مایه‌ی حیات است نباشد، چه می‌شود؟ اگر همین خاک که به خیال ما خیلی بی‌ارزش است نباشد، چه می‌شود؟ اگر نور خورشید نباشد، چه می‌شود؟ 

اگر آب و خاک و نور خورشید نباشد هیچ موجود زنده‌ای از حیوانات و گیاهان وجود نخواهد داشت. پس ای انسان چگونه می‌توانی شکم خودت را سیر کنی اگر خدا  نخواهد روزی‌ات دهد؟!

ای انسان تو که نمی‌دانی تا کی زنده هستی، نمی‌دانی آیا یک ساعت دیگر هستی یا فقط جسمی خشک شده و منتظر دفن خواهی بود!؟ چگونه این چنین مستانه به دنبال جمع کردن پول هستی!؟ 

پس ای آدمیزادِ متکبّر و پرافاده، کمی کمتر ناز کن و به خودت بیاندیش. فکر کن از کجا آمدی؟ و به کجا می‌روی؟ و آمدنت بهر چه هست؟!

 

مطالب بیشتر:

خداوند دنیا را براى دوستانش نگزید

توصیف آنان که خواهان دنیا نیستند!

شادی با اندک دنیا شاخصه دنیاپرستان

چهار ویژگی منحصر به فرد دنیا

گوهر نویس

                                              بسم الله و بالله و فی سبیل الله


یکسال از تأسیس وبلاگ گوهرنویس می‌گذرد، یکسال است که با عقل ناقص خود کلام حضرت امیر علیه السلام را می‌نوشم و با دل از آن می‌نویسم.


خدا را هزاران بار شاکرم که توفیقم داد تا در محضر کلامش باشم و رشد کنم. عاجزانه از مخاطبان محترم وبلاگ گوهرنویس تقاضا دارم  در این روز میلاد پربرکت مولایمان امیرالمومنین علیه السلام دعایم کنند.


در ضمن روز پدر را به همه‌ی پدران با ایمان وطنم ایران ، بخصوص پدر اولی‌ها تبریک می‌گویم.


پیشِ مردم کج مکن گردن که حیرانت کنند ...... آبرویت برده و بدتر پریشانت کنند

سفره دل باز کن در صحنِ ایوانِ نجف ........  پیشِ حیدر کن گدایی تا که سلطانت کند.

به شدت منتظر انتقادات و پیشنهادات شما هستم!  :)

گوهر نویس


حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند:

بزرگترین دریغها در روز رستاخیز دریغ مردى است که مالى را جز از راه طاعت خدا به دست آورد، پس مردى آن را به ارث برد و در طاعت خداى سبحان انفاق کند. او بدان انفاق به بهشت رفت و نخستین بدان راه دوزخ سپرد.


تصور کنید فردی را که روز و شب سگ دو می‌زند و از راه حرام مال روی مال جمع می‌کند. دائم حرص و جوش قیمت ارز و سکه را می‌زند، تا زنده است در زندگی‌اش آرامش ندارد. ناگهان مرگ یقه‌ی او را می‌گیرد و کارش را تمام می‌کند. بعد از مدتی  همه‌ی اموال او به فردی مثل فرزند یا برادرش به ارث می‌رسد. این کسی که مال، بدون هیچ زحمتی  به او رسیده ، در راه خدا اموال را انفاق می‌کند.

روز قیامت فرا می‌رسد و این مردی انفاق کرده به بهشت می‌رود و آن مردی که برای این مال انفاق شده سال‌ها زحمت کشیده و از راهی غیر طاعت خدا ( راه حرام ) پول جمع کرده به صورت در آتش دوزخ افکنده می‌شود. 

چه حسرتی بالاتر از این ، و چه دردی بالاتر از این که کسی با مال تو در راه خدا انفاق کند و به بهشت برود و خودت با خواری به جهنم بروی.

پس تا دیر نشده هشیار و بیدار باشیم و تا زنده هستیم خودمان در راه خدا انفاق کنیم تا توشه‌ای برای یوم الحسره داشته باشیم. 


مطالب بیشتر:

فقیر فرستاده خداست

وظیفه‌ی آن کس که خدا او را مالى بخشد

گوهر نویس


حضرت امیر علیه السلام درباره مسئولیت سنگین توانگران می‌فرمایند:

همانا خدا را بندگانى است که آنان را به نعمتها مخصوص کند، براى سودهاى بندگان. پس آن نعمتها را در دست آنان وامى نهد چندانکه آن را ببخشند، و چون از بخشش باز ایستند نعمتها را از ایشان بستاند و دیگران را بدان مخصوص گرداند.


افراد زیادی هستند که بواسطه مال یا آبروی خود می‌توانند مشکل  یکی از بندگان خدا را حل کنند. این خود یک توفیق و نعمت بزرگی از جانب خداوند عزیز است. اینان باید بدانند که حالا که دستشان به دهانشان می‌رسد و می‌توانند به نیازمندان کمک کنند ، فقط به خاطر نعمت‌هایی است که خدا به آنها داده است. و طبق این فرمایش حضرت اگر از بخشش مال و آبروی خود خودداری کنند خدا این نعمت و توفیق را از آنها می‌گیرد و به دیگران می‌دهد.

هر کدام از ما کم و بیش می‌توانیم به نسبت توان مالی خودمان به نیازمندان کمک کنیم. اگر خانواده‌های آبرومند اما نیازمند را می‌شناسیم در اقوام خود یا همسایگی خود، حتما وظیفه داریم کمک کنیم. اگر نمی‌توانیم از آبروی خود استفاده کنیم و از دیگران کمک بخواهیم.

در این ایام پربرکت و نورانی ماه رجب و در آستانه سال نو هر جور می‌توانیم باید کمک کنیم.


گوهر نویس


حضرت امیر علیه السلام می‌فرمایند:

ایمان بنده راست نباشد، جز آنگاه که اعتماد او بدانچه در دست خداست بیش از اعتماد وى بدانچه در دست خود اوست، بُوَد.


کسانی که همه‌ی امید و اعتمادشان به ثروت یا قدرت‌شان است و گمان می‌کنند حالا که پول و قدرت دارند می‌توانند هر کاری که دلشان بخواهد و به هر نحوی که میلشان بکشد، می‌توانند انجام دهند؛ اینان بسیار غافل و گمراهند و ایمان آنها دروغ مضحکی بیش نیست.

طبق این فرمایش حضرت ، همیشه باید حواسمان باشد ؛ چه فقیر ، چه پولدار ؛ چه ضعیف ، چه قوی ؛ همه و همه باید به قلب و درون خودمان مراجعه کنیم و ببینیم مثلا در پذیرفته شدن در کنکور ، آیا امید و اعتماد من  بیشتر به دانسته‌ها و تلاش خودم است یا به خداوند!؟ آیا برای تلاش‌های خودم یک حساب جداگانه باز کرده‌ام یا نه، تمام داشته‌هایم را از خدا می‌دانم و تنها امید یکتای بی همتایم خداوند مهربان قادر است؟

به قلب خودت رجوع کن، اگر دریافتی که اعتمادت به داشته‌هایت بیشتر از اعتمادت به خداوند است ، بدان که در ایمانت ریگی درشت به کفش داری و باید در اعتقاداتت تجدید نظر کنی! اما اگر دریافتی خدا و محبت خدا در قلبت لانه کرده و برای خدا حساب ویژه‌ای در دلت باز کرده‌ای، بدان که کارَت درست است و خدا را هزاران بار شکر گو. 


مطالب بیشتر:

توصیف آنان که خواهان دنیا نیستند!

شادی با اندک دنیا شاخصه دنیاپرستان

چهار ویژگی منحصر به فرد دنیا

فریفته دنیایى و سرزنشش مى نمایى!؟

گوهر نویس


حضرت علی علیه السلام در مقام محرومان و فقراء می‌فرماید:

فقیر فرستاده خداست، کسى که او را محروم دارد خدا را محروم داشته، و آن که بدو بخشد خدا را سپاس و حرمت گذاشته.


فقیر پیام‌رسان است، پیامی از طرف خدا آورده است. کسی که اینگونه به افراد نیازمند نگاه کند، با قلبی رقیق دست خدا را می‌گیرد و به گرمی می‌فشارد. از اموالش که حقیقتا مال خداست مقداری به مسکین می‌بخشد و رحمت الهی را می‌خرد.

فرض کنید یک فرد میلیاردر که بسیار مهربان و سخاوتمند است، میلیون‌ها تومان به شما ‌بخشیده است، بعد از مدتی یک نفر را نزد شما می‌فرستد که به او کمک کنید. شما باشید چکار می‌کنید؟ آیا رهایش می‌کنید؟ یا نه با احترام دستش را می‌گیرید و بخاطر اینکه فرستاده‌ی آن فرد مهربان و بخشنده است اکرامش می‌کنید و تا جایی که در توان دارید به او کمک می‌کنید.

مسکین در واقع مأموری است از طرف خداوند که به ما یادآوری کند که هیچ چیز این دنیا مال خودت نیست. خودت و هستی‌ات ، مال و اموال و خانه‌ات در حقیقت مال خداست که سخاوتمندانه به تو بخشیده است. اگر این نگاه را داشته باشیم به راحتی دست در جیب کرده و سپاس خدای را بجا می‌آوریم.


مطالب بیشتر:

وظیفه‌ی آن کس که خدا او را مالى بخشد

گوهر نویس