حضرت علی علیه السلام درباره بزرگترین بی‌نیازی می‌فرمایند:
بزرگترین توانگرى نومیدى است از آنچه در دست مردم است.
بی‌نیاز کسی است که چشمش به مال و ناموس مردم نیست. چشم و دل خود را مدیریت می‌کند و از آنچه در اختیار دیگران است به کلی دل می‌کَند. اما کسی که همیشه چشم و دلش پیش داشته‌های دیگران است و دائم خودش را با آنها مقایسه می‌کند، چیزی جز حسرت و غم و غصه نصیبش نخواهد شد.
ناامید بودن از آنچه که در دست مردم است یعنی دل کَندن و دل نبستن به داشته‌های دیگران ، یعنی قانع و راضی بودن به داشته‌های خود. نتیجه این رضایت قلبی ، آرامش در سایه بندگی خداوند است و این بزرگترین ثروت و بی‌نیازی آسایش بخش برای هر انسان می‌باشد.
مطالب بیشتر:
ساعتی از روز را به خودتان اختصاص دهید!
پی نوشت:
حکمت ۳۴۲ با ترجمه استاد شهیدی
یا علی مددی
