حضرت امیر علیه السلام درباره بدترین توشه می‌فرمایند:
ستم راندن بر بندگان بدترین توشه است براى آن جهان.
شاید دیده باشید کارگران روزمزدی که ساعت‌ها کنار خیابان نشسته‌اند، منتظر یک استاد بنّا یا صاحب باغ و یا صاحب خانه‌ای ، بعضی ها در طول ماه فقط ده روز یا کمتر کار پیدا می‌کنند. تمام امورات زندگی این افراد از مزد روزانه‌ای که می‌گیرند ، می‌گذرد. اما بعضی صاحب کارها در پرداخت مزد آنها ظلم می‌کنند، کارگر بیچاره مجبور است صبر کند و در دل آه بکشد. این آه مظلوم بدترین توشه برای آن جهان است.
چه بسیار کارگران کارخانه‌هایی که ماه‌ها مزد آنها را نداده‌اند یا با منّت و تأخیر زیاد می‌دهند. تا اعتراض می‌کنند، رییس می‌گوید: راه باز ، جاده دراز! بفرما بیرون! این ستم راندن بر بندگان خدا آن هم قشر مستضعف بدترین توشه است. وای بر دزدان بیت المال، وای بر اختلاس‌گران ، وای بر احتکار کنندگان ، وای بر مسئولینی که با کاهلی و بی خیالی بازار ارز و سکه را رها کردند. این‌ها همه ستم راندن بر بندگان است که یقه‌های آهار زده و اتو کشیده این جنابان دزد و مسئول را در پل صراط می‌گیرد و بد هم می‌گیرد. امان از آن روز!
مطالعه بیشتر:
