حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند:
پسر آدم! چون دیدی پروردگارت پی در پی نعمت می‌رساند و تو او را نافرمانی می‌کنی، از او بترس.
گناه و نافرمانی کردن خدا با نعمت‌های خدا، ظلم به نظام هستی است. تا کی می‌خواهیم نعمت‌های خدا را پی در پی استفاده کنیم و گناه کنیم ، باید ترسید! باید از غفلت برون شد و خدا را دید.
حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند:
کمترین حقى که از خداى سبحان بر گردن شماست این که از نعمتهاى او در راه نافرمانى اش یارى نباید خواست.
فرض کنید رییس کارخانه‌ای با مهربانی به کارگر‌هایش، یک مجموعه از چاقوهای آشپزخانه هدیه می‌دهد، یکی از کارگرها با یکی از همین چاقوها سیم‌های برق دستگاهی را قطع می‌کند و کل کارخانه را از کار می‌اندازد. شما باشید چه برخوردی با این کارمند حق نشناس و بی‌حیا می‌کنید؟!
بنا به فرمایش حضرت اگر کسی از نعمت‌های خدا در جهت گناه کردن و نافرمانی خدا استفاده کند، کمال حق ناشناسی و بی‌حیایی را مرتکب شده است. به نظر شما آیا از راه دیگری غیر از نعمت‌های خدا می‌توان نافرمانی خدا کرد؟!! چگونه؟!
همه هستی ما ، وجود ما و تمام داشته‌های ما، نعمت‌هایی است از جانب خدا. بنابراین حداقل شکر این نعمت‌ها این است که بوسیله‌ی آنها خدا را نافرمانی نکنیم. البته باید بدانیم که هیچ راهی برای گناه کردن نیست مگر اینکه از نعمت‌های خدا یاری بجوییم! آن وقت مثال من گنه‌کار می‌شود مثال همان کارگر بی‌حیایی که با چاقوی هدیه‌ی رییس، دستگاه کارخانه را خراب می‌کند و کَکَش هم نمی‌گزد!
مطالب بیشتر:
توجه به اوصاف بهشت و جهنم یک عامل انگیزاننده قوی
