حضرت علی علیه السلام خطاب به مردم آن زمان و این زمان هشدار می‌دهند:
گوشه چشم به هر سو که خواهى به مردم بیفکن! آیا جز مستمندى بینى با فقر دست به گریبان، یا دولتمندى با نعمت خدا در کفران، یا آن که دست بخشش ندارد، و ندادن حق خدا را افزونى مال به حساب آرد ... کجایند گزیدگان شما و نیکانتان، و آزادگان و جوانمردانتان؟ کجایند پرهیزگاران در کسب و کار، و پاکیزگان در راه و رفتار؟
در جامعه‌ای که فاصله طبقانی زیاد شود و عدالت اجتماعی قربانی اشرافی‌گری صاحبان ثروت و قدرت شود، حجم بالایی از مردم جزو این سه دسته خواهند بود:
۱- فقرایی که با فقر دست و پنجه نرم می‌کنند.
۲- ثروتمندانی که از مقام و ثروت خود سوءاستفاده می‌کنند و مشغول کفران نعمت الهی هستند.
۳- دسته کثیری هم دست بخشش ندارند، از پرداخت حقوق مالی واجب خود مثل خمس و زکات سر باز می‌زنند و گمان می‌کنند ثروتشان زیادتر می‌شود.
حال و روز جامعه امروز ما هم بی شباهت با این کلام حضرت امیر علیه السلام نیست. اگر باور داشتیم که انفاق در راه خدا ، معامله‌ای پر سودی است که طرف آن خود خداست، علاوه بر پرداخت واجبات مالی ، روزانه و ماهانه بخشی از درآمد خود را به معامله با خدا اختصاص می‌دادیم.
مظالب بیشتر:
سرزنش مردم کوفه از زبان حضرت امیر علیه السلام
آن که حساب نفس خود کرد سود برد
ثمره خوش اخلاقی و نرم‌خویی از زبان امیر بیان علیه السلام
بدترین توشه برای آن جهان چیست؟
نشانه‌های حبّ دنیا از زبان امیر بیان علیه السلام
