بسم ربّ الحسین علیه السلام
لحظاتی با صدای جانسوز مداح اهل بیت علیهم السلام حاج جواد شکری اشک بریزیم
برای مظلومیّت امام حسن علیه السلام
برای جگر سوخته و قلب شکسته امام حسین علیه السلام
اشک بریزیم ...
خبرگزاری مشرق: در پیاده‌روی اربعین حواستان به «گلوله‌های داغ» باشد! + عکس
قطعه‌ی پایانی دعای روز سوم شعبان که امام حسن عسکری علیه السلام با دست مبارک خود نوشتند و به وکیل خود فرستادند:
اللّهُمَّ وَهَبْ لَنا فِى هذَا الْیَوْمِ خَیْرَ مَوْهِبَةٍ ، وَأَنْجِحْ لَنا فِیهِ کُلَّ طَلِبَةٍ ، کَما وَهَبْتَ الْحُسَیْنَ لُِمحَمَّدٍ جَدِّهِ ، وَعاذَ فُطْرُسُ بِمَهْدِهِ ، فَنَحْنُ عائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ وَنَنْتَظِرُ أَوْبَتَهُ ، آمِینَ رَبَّ الْعالَمِینَ .
(خدایا! ببخش بر ما در این روز بهترین بخشش را و برآور برای ما هر خواسته‌ای را، چنان‌که حسین را به محمّد جدّش بخشیدی و فطرس به گهواره‌اش پناهنده شد و ما پناهنده به مزار اوییم پس از شهادتش، بر تربتش حاضر می‌شویم و بازگشتش را انتظار می‌کشیم، آمین ای پروردگار جهانیان.)
خدایا ویروس منحوس کرونا ، تمام مراکز معنوی و فرهنگی ما را تعطیل کرده، دلمان برای حرم‌های نورانی و ملکوتی تنگ شده ، خدایا بین الحرمین کربلای حسینت خالی شده ، خدایا در این روز عزیز گناهان قبل و بعد ما را ببخش به حق حسینت.
خدایا مولایمان سیدالشهداء علیه السلام تمام هستی خود را در راه تو داد. خون قلب خود را، بچه شیرخواره خود را ، جوان خود را ، همه و همه هستی خود را داد. خدایا ببخش بر ما ، آنچنان پر و پیمان، چنان که حسین را به محمّد جدّش بخشیدی.
مطالب بیشتر:
بسم ربّ الحسین علیه السلام
بسم الله الرحمن الرحیم
رسول خدا صل الله و علیه و آله برای صرف غذا منزل یکی از اصحاب دعوت بودند، از مسجد خارج شدند و عده‌ای از اصحاب به دنبال ایشان روانه شدند. امام حسین علیه السلام که کودکی شیرین و زیبا می‌نمود در کوچه با همسالان خود مشغول بازی بود. پیامبر صل الله و علیه و آله بسوی او رفتند تا در آغوشش بگیرند، حسین علیه السلام با خنده‌ای کودکانه از دست پدربزرگ فرار کرد. پیامبر صل الله و علیه و آله با لبخندی دلنشین و عمیق به دنبال او دویدند و بعد از چند بار تعقیب و گریز نوه دوست داشتنی خود را به آغوش کشیدند. یک دست خود را پشت گردنش و دست دیگر را زیر چانه او گرفتند و بالا آوردند، لب و گونه و چانه‌اش را بوسه باران کردند و فرمودند: حسین علیه السلام از من است و من از حسین علیه السلام ، خداوند دوستدار کسی است که حسین علیه السلام را دوست بدارد[1].
آری اینجا عشق و عاشق و معشوق یکی شدند، تا دست در دست هم برای هدایت امت آخرین پیامبر خدا صل الله و علیه و آله بکوشند. امام حسین علیه السلام عاشق خداست و همزمان خودش معشوق خداست. خداوند آنقدر حسین علیه السلام را دوست دارد که دوستداران او را هم دوست می‌دارد. عشق حقیقی ، عاشق حقیقی و معشوق حقیقی همه و همه حسین علیه السلام است و بس.
جناب سعدی می‌فرماید:
ما از تو به غیر تو نداریم تمنّا .................. حلوا به کسی ده که محبّت نچشیده
مولای من با شنیدن نام تو جگرم می‌سوزد ، قلبم می‌شکند و چشمم می‌جوشد. ما مزّه شیرین عشق و محبّت تو را چشیده‌ایم ، چاره و درمان سوز جگر ما فقط خود خودت هستی ! مولای ما حسین علیه السلام جان! قلب ما را به معرفت و محبّت خودت نورافشانی بنما!
