حضرت علی علیه السلام خطاب به گمراهان فرمودند:
... کجاست خردهاى روشنى جو از چراغهاى رستگارى؟ و دیده هاى نگرنده به
نشانه هاى پرهیزگارى؟ کجاست دلهایى که بخشیده در راه رضاى کردگار بود، و پیمان
بسته بر طاعت پروردگار؟ بر متاع ناچیز دنیا فراهم آمدند، و براى به دست آوردن حرام
یکدیگر را پس زدند. ... پروردگارشان خواند،
رمیدند و پشت کردند، شیطانشان خواند، پذیرفتند و روى آوردند.
با دقت در عبارت حضرت به این نتیجه می‌رسیم
که اولین و مهمترین ویژگی گمراهان، دل‌بستگی و دل‌دادگی به دنیا است. طبیعت انسان
طوری است که از هر چه منع شود نسبت به آن حریص‌تر می‌شود و از آنجا که شیطان
ماهرترین انسان شناس است و تمامی نقاط ضعف ما را می‌داند، براحتی ما را به طرف
حرام می‌کشاند.
مهمترین سپر برای ما در
برابر هجمه‌های شیطان، شناخت و معرفت است چون جهالت ما نسبت به خدا و نفس‌مان
مانند یک کاتالیزور قوی به انفعال ما دربرابر شیطان کمک می‌کند. آنگاه است که
خداوند مهربان هر چه ما را طرف خود می‌خواند، ما پشت می‌کنیم و مثل دیوانه‌ای ماهر
از منبع نورانی و پر برکت فرار می‌کنیم! اما از طرف مقابل شیطان به کمک جهل ما
تنها با یک اشاره ، ما را به سمت منبع ظلمات و تاریکی می‌کشاند و ما باز مانند یک
دیوانه‌ی ماهر دانسته و ندانسته در تاریکی جهل خود غوطه‌ور می‌شویم.
در ابتدای عبارت، راه حل هایی برای رهایی از جهالت معرفی شده است:
۱- عقل روشنی جوی ما باید چراغ‌های هدایت را دنبال کند و از نور
ولایت أئمه اطهار علیهم السلام بهره‌مند شود ،
۲- قلب و دل ما باید در راه کسب رضای خدا صیقلی داده شوند و پر از
معرفت و محبت بر اطاعت و بندگی خدا پیمان ببندند. ان شاءالله .
مطالب مرتبط:
آدمى در جهان نشانه است و تیرهاى مرگ بدو روانه
دنیا همچون گرد کاهی بی ارزش
کم‌تر از آب بینی بُز زکامی
مشمئزکننده‌تر از استخوان خوک مرده در دست جذامی
ناچیزتر از نیم‌خورده ملخ
