گوهرنویس

سیری در امواج خروشان اقیانوس بی‌کران نهج البلاغه

گوهرنویس

سیری در امواج خروشان اقیانوس بی‌کران نهج البلاغه

گوهرنویس
طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات

۷ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «آداب بخشش» ثبت شده است


حضرت علی علیه السلام در مقام محرومان و فقراء می‌فرماید:

فقیر فرستاده خداست، کسى که او را محروم دارد خدا را محروم داشته، و آن که بدو بخشد خدا را سپاس و حرمت گذاشته.


فقیر پیام‌رسان است، پیامی از طرف خدا آورده است. کسی که اینگونه به افراد نیازمند نگاه کند، با قلبی رقیق دست خدا را می‌گیرد و به گرمی می‌فشارد. از اموالش که حقیقتا مال خداست مقداری به مسکین می‌بخشد و رحمت الهی را می‌خرد.

فرض کنید یک فرد میلیاردر که بسیار مهربان و سخاوتمند است، میلیون‌ها تومان به شما ‌بخشیده است، بعد از مدتی یک نفر را نزد شما می‌فرستد که به او کمک کنید. شما باشید چکار می‌کنید؟ آیا رهایش می‌کنید؟ یا نه با احترام دستش را می‌گیرید و بخاطر اینکه فرستاده‌ی آن فرد مهربان و بخشنده است اکرامش می‌کنید و تا جایی که در توان دارید به او کمک می‌کنید.

مسکین در واقع مأموری است از طرف خداوند که به ما یادآوری کند که هیچ چیز این دنیا مال خودت نیست. خودت و هستی‌ات ، مال و اموال و خانه‌ات در حقیقت مال خداست که سخاوتمندانه به تو بخشیده است. اگر این نگاه را داشته باشیم به راحتی دست در جیب کرده و سپاس خدای را بجا می‌آوریم.


مطالب بیشتر:

وظیفه‌ی آن کس که خدا او را مالى بخشد

گوهر نویس


حضرت امیرالمومنین علیه السلام می‌فرمایند:

... پس آن که خدا او را مالى بخشد، از آن به خویشاوندان خود رساند، و خوان مهمانى نیکو بگستراند، و اسیر را آزاد سازد، و رنجدیده را بنوازد، و مستمند را بهره مند دارد، و وام وامدار بگزارد، و براى درک ثواب، خود را به شکیبایى وادارد...  

این بیان حضرت باید تلنگری باشد برای ثروتمندان ؛ گمان نکنید منظورم از ثروتمندان افراد میلیونر و میلیاردر است!! نه !! کسی که در حد و اندازه شأن اجتماعی و عرفی خود خوراک و پوشاک و مسکنش تأمین است و اموالی بیش از نیاز خود ذخیره کرده است او قطعا ثروتمند حساب می‌شود. همه‌ی شما تصدیق می‌کنید که چنین ثروتمندانی در جامعه ما بسیارند، بنابراین انگشت نشانه را به سوی دیگران حواله ندهیم، خطاب حضرت علی علیه السلام به خود خود ماست! 

جمله اول عبارت حضرت را دقت کنید: ... پس آن که خدا او را مالى بخشد ... یعنی اولاً مال و ثروت و هر چه در این دنیا است مال خداست و خداوند عزیز بنا به حکمت و مصلحت خود به هر که بخواهد مالی می‌بخشد.

ثانیاً به هر که مالی بخشید، ذره ذره آن مال را حسابرسی می‌کند و شاهد و ناظر نحوه خرج کردن آن است. بخشی از مال را که خدا به ما بخشیده باید در راه خدا خرج کنیم. اول از همه خویشاوندان نیازمند را دریابید،اگر افراد افتاده و رنجدیده و مستمند در همسایگی خود دارید آنها را کمک کنید. اگر دوست ، خویشاوند یا همسایه‌ای قرض دارد و گرفتار است دستش را بگیرید.

جمله آخر این عبارت حضرت را هم با دقت تحلیل کنید: ...براى درک ثواب، خود را به شکیبایى وادارد... ؛ یعنی گمان نکنیم حالا که به نیازمندی کمک کردیم بلافاصله باید منتظر یک پاداش و جبران از طرف خدا باشیم، گاهی خداوند مهربان با لطف و کرم خود به تدریج نعمت‌هایی مناسب با حال ما نصیبمان می‌کند ، گاهی بلاها و تصادفاتی از ما دفع می‌شود که اصلاً نمی‌فهمیم، ... ؛ همه‌ی این مهربانی‌ها از طرف خداست ، پس عجله نکنید ، صبور باشید ، شما انفاق کنید خدا جبران می‌کند بدون شک.

مطالب بیشتر:

خودت همین حالا انفاق کن البته بدون ریا

گوهر نویس

 

 

حضرت علی علیه السلام فرمودند:

آن که با دست کوتاه ببخشد او را با دست دراز ببخشند.


جناب سید رضی ره در توضیح این جمله می‌فرماید: معنى آن این است که آنچه آدمى از مال خود در راه نیکى و نیکوکارى بخشد، هر چند اندک بود خدا پاداش آن را بزرگ و بسیار دهد.

کمک‌ها و بخشش‌هایی که ما بندگان به نیازمندان می‌کنیم در برابر نعمت‌ها و بخشش‌های خداوند هیچ است کاملاً هیچ! چرا که همه چیز مخلوق خداست و نعمت‌های خدا اصل است، و هر نعمتی بازگشتش به نعمت خداست. در این کلام حضرت مراد از دست کوتاه نعمت بنده است و دست دراز نعمت خداست.

اگر ما با همین اموالی که در اختیار داریم(اموالی که حقیقتاً ملک خداست)مقداری اندک را در راه خدا ببخشیم، خدا که مالک همه عالم هستی است با کرم و بزرگی خود پاداشی می‌دهد که تصورش هم برای ما در این دنیا دشوار است.


مطالب بیشتر:

 آفرینش انسان در کلام حضرت امیر ع

از آداب بخشش در کلام امیرالمومنین ع

کلام حضرت امیر ع درباره انجام مستحبّات

از بخشیدن اندک شرم مدار

گوهر نویس

 


حضرت امیر علیه السلام در اندرز به یارانشان فرمودند:

... و صدقه دادن نهانى که گناه را پاک کند و بر جا نگذارد، و صدقه دادن آشکارا که مرگ بد را باز دارد، و کارهاى نیک که  نکوکار را  از درافتادن به خوارى نگهدارد. به یاد خدا باشید که نیکوترین ذکر، یاد خداست.

نکته :

صدقه دادن چه پنهانی باشد و چه آشکارا آثار و برکات ویژه‌ای دارد، بله صدقه دادن و کمک به فقرا اگر پنهانی باشد هم عزت و کرامت نفس نیازمند حفظ می‌شود و هم کاملا بدون ریا و خالصانه خواهد بود که قطعا ارزش بسیار بیشتری دارد. اما حضرت صدقه دادن آشکار را هم توصیه می‌فرماید و  اینکه جلوی مرگ بد را می‌گیرد خیلی ارزشمند است.اینکه توصیه شده قبل از مسافرت صدقه بدهید ، یکی از آثارش همین ایمن بودن از تصادفات جاده‌ای است که به واقع مرگ بد شمرده می‌شود.

مطالب بیشتر:

 آفرینش انسان در کلام حضرت امیر ع

از آداب بخشش در کلام امیرالمومنین ع

کلام حضرت امیر ع درباره انجام مستحبّات

حضرت امیر ع برای چه کسانی طلب آمرزش می‌کند؟

مناجات و نیایش حضرت امیر ع با حضرت حق

گوهر نویس



حضرت علی علیه السلام نکته جالبی درباره صدقه دادن به فقرا مطرح می‌فرمایند:

از بخشیدن اندک شرم مدار که محروم کردن اندک‌تر از آن بود.


در یکی از پست‌های گذشته گفته شد سخاوت، بی‌خواستن بخشیدن است. اما وقتی فقیری یا کسی که می‌گوید فقیر است(هر چند به دروغ) از ما درخواست کمک می‌کند، ردّ کردن جایی در سیره اهل بیت علیهم السلام ندارد، بلکه باید یک چیزی هر چند اندک به او داد. شاید واقعا نیازمند باشد.

گوهر نویس



امیر بیان امیرالمومنین علیه السلام در تعریف سخاوت می‌فرمایند:

سخاوت بی خواستن بخشیدن است.

و آنچه به خواهش بخشند یا از شرم است و یا از بیم سخن زشت شنیدن.


کمک‌های مالی به فقرا که از طریق صندوق صدقات کمیته امداد امام خمینی ره یا صورت‌های دیگر انجام می‌گیرد یکی از مصادیق مهم و اساسی بی خواستن بخشیدن است.

 ما که صدقه می‌اندازیم کسی از ما خواهش نکرده و این سخاوت است. البته مقدار صدقه انداختن را هم باید بالا ببریم نباید به سکه‌های ۲۰۰ و ۵۰۰ تومانی اکتفا کرد.

گوهر نویس

 


حضرت امیر علیه السلام درباره آداب بخشش و صدقه دادن می‌فرمایند:

بخشنده باش نه با تبذیر و انداره نگه دار و بر خود سخت مگیر.


اولاً حتما دست بخشنده باید داشت، ثانیاً در بخشش ،اسراف نباید کرد. ثالثاً این بخشش نباید طوری باشد که زندگی را بر خود ، خانواده و اهل و عیالش سخت کند.

گوهر نویس