گوهرنویس

سیری در امواج خروشان اقیانوس بی‌کران نهج البلاغه

گوهرنویس

سیری در امواج خروشان اقیانوس بی‌کران نهج البلاغه

گوهرنویس
طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات

۶ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «اشرافی‌گری مسئولین» ثبت شده است

 


حضرت امیر علیه السلام  درباره تقوا و پارسایی در دنیا می‌فرمایند:

آیا ندیدید آنان را که آرزوهاى دور و دراز در سر داشتند، و کاخهاى استوار مى افراشتند، و مالهاى فراوان مى انباشتند، چگونه خانه هاشان گورستان گردید،...  مالهاشان از آن وارثان، و زنانشان در خانه این و آن؟ ...  پس کسى که ترس از پروردگار را شعار خود سازد، در کار خیر از اقران خود پیش تازد، ... پس تقوى را غنیمت شمارید، و به کارى که درخور بهشت است روى آرید، که دنیا را نیافریده اند تا جاودان در آن به سر برید، بلکه آفریده اندش تا زود از آن بگذرید، و از کردار نیک براى خانه همیشگى توشه فراهم آورید.


کسانی که آرزوهای دور و دراز، آرامش و شیرینی زندگی را از آنها گرفته، دائم به  فکر انباشته کردن مال و ساختن خانه‌هایی شیک و زیبا هستند، غافل از آنکه هر لحظه ممکن است خانه‌ی زیبا و پر زرق و برق آنها فرو بریزد و گورستان خودش و همه تجملّات ساختگی‌اش شود. مالش را وارث می‌خورد و یک آب هم رویش، همسرش هم بعد از مدتی به نکاح مرد دیگری در‌می‌آید و خیلی زود او را فراموش می‌کند و تمام.

از نظر مولایمان امیرالمومنین علیه السلام بهترین کار این است که تقوا را شعار همیشگی خود قرار دهیم و این فرصت دو روزه دنیا را به خریدن بهشت همت بگماریم، بدانیم که دنیا آفریده شده برای گذشتن نه ماندن! دنیا فقط خانه‌ای است برای فراهم کردن توشه برای خانه‌ی همیشگی آخرت.

باور کنید که بهترین توشه جلب و جذب محبت امام حسین علیه السلام است، فرصت چند روزه دنیا را غنیمت شماریم و بشتابیم به سوی حماسه میلیونی اربعین، قلوب زنگار گرفته‌مان را به اقیانوس مردمی حسینی بسپاریم تا شفاف به عشق حسینی شود.

باور کنید ارزشش را دارد که قرض کنیم و به زیارت اربعین برویم ، یکی از خادمان عراقی می‌گفت: به خدا قسم دوست دارم هر چه دارم برای زائران امام حسین علیه السلام خرج کنم تا اینکه فقیر شوم ، از امام حسین علیه السلام خواهش کردم که مرا فقیر کند در راه خودش و برای خودش. اشک می‌ریخت و این‌ها را می‌گفت.


مطالب بیشتر:

پرده‌ای میان خود و خدا باقی بگذار هر چند نازک

هیچ کاری با تقوا اندک نیست

گوهر نویس


 

حضرت علی  علیه السلام  خطاب به مردم آن زمان و این زمان هشدار می‌دهند:

گوشه چشم به هر سو که خواهى به مردم بیفکن! آیا جز مستمندى بینى با فقر دست به گریبان، یا دولتمندى با نعمت خدا در کفران، یا آن که دست بخشش ندارد، و ندادن حق خدا را افزونى مال به حساب آرد ...  کجایند گزیدگان شما و نیکانتان، و آزادگان و جوانمردانتان؟ کجایند پرهیزگاران در کسب و کار، و پاکیزگان در راه و رفتار؟

 

در جامعه‌ای که فاصله طبقانی زیاد شود و عدالت اجتماعی قربانی اشرافی‌گری صاحبان ثروت و قدرت شود، حجم بالایی از مردم جزو این سه دسته خواهند بود:

۱- فقرایی که با فقر دست و پنجه نرم می‌کنند.

۲- ثروتمندانی که از مقام و ثروت خود سوءاستفاده می‌کنند و مشغول کفران نعمت الهی هستند.

۳- دسته‌ کثیری هم دست بخشش ندارند، از پرداخت حقوق مالی واجب خود مثل خمس و زکات سر باز می‌زنند و گمان می‌کنند ثروتشان زیادتر می‌شود.

حال و روز جامعه امروز ما هم بی شباهت با این کلام حضرت امیر علیه السلام   نیست. اگر باور داشتیم که انفاق در راه خدا ، معامله‌ای پر سودی است که طرف آن خود خداست، علاوه بر پرداخت واجبات مالی ، روزانه و ماهانه بخشی از درآمد خود را به معامله با خدا اختصاص می‌دادیم.


 مظالب بیشتر:

 سرزنش مردم کوفه از زبان حضرت امیر علیه السلام

آن که حساب نفس خود کرد سود برد

ثمره خوش اخلاقی و نرم‌خویی از زبان امیر بیان علیه السلام

بدترین توشه برای آن جهان چیست؟

نشانه‌های حبّ دنیا از زبان امیر بیان علیه السلام

گوهر نویس

 


حضرت علی علیه السلام در پاسخ کسی که به تقسیم مساوی بیت‌المال بین مردم اعتراض کرد ، فرمودند:

... اگر مال از آن من بود، همگان را برابر مى داشتم  که چنین تقسیم سزا است  تا چه رسد که مال، مال خدا است. بدانید که بخشیدن مال به کسى که مستحق آن نیست، با تبذیر، و اسراف یکى است. قدر بخشنده را در دنیا بالا برد و در آخرت فرود آرد، او را در دیده مردمان گرامى کند، و نزد خدا خوار گرداند.

بیت المال باید به تساوی بین مردم تقسیم شود، ویژه خواری و رانت خواری عده‌ای پول پرست و اشرافی و آقازاده، ظلم به مردم است. فرض کنید مقداری از بیت المال در دست یک مسئول است و بنابر تشخیص خود باید بین افرادی تقسیم کند ، اگر جناب مسئول بیاید این پول یا این بودجه را به آقازاده‌ی خود بدهد در حالی که مستحق و شایسته نیست، با اسراف یکی است. و این اسراف از مال خودش نیست بلکه از مال عمومی همه مردم است، با این کار آخرت خود را تباه کرده است و نزد خدا خوار می‌گردد.


مطالب بیشتر:

نتیجه اعتماد به دنیا و کدخدا

گوهر نویس

 

حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند:

همانا وفا همزاد راستی است و هیچ سپری چون وفا بازدارنده نیست.

و بی وفایی نکند آن که می‌داند او را چگونه بازگشت‌گاهی است.

ما در روزگاری به سر می‌بریم که بیشتر مردم آن بی‌وفایی را زیرکی دانند و نادانان آن مردم را با جربزه و چاره‌اندیش خوانند! خداشان کیفر دهد! چرا چنین می‌پندارند؟

چقدر این کلام حضرت آشنا است! روشن‌فکران غربزده‌ای که به آمریکا، این شیطان بزرگ اعتماد کردند و وفاداری و قول جان کری را تضمین دانستند حالا وفاداری آمریکا در برجام را بچشند!


پی نوشت:

برگرفته از خطبه ۴۱ ص ۳۹

گوهر نویس

 


حضرت امیر علیه السلام خطاب به  اشعث بن قیس  والی آذربایجان می‌فرماید:

کاری که به عهده توست نان‌خورش تو نیست! بلکه بر گردنت امانتی است.

آن که تو را بدان کار گمارده ، نگهبانی امانت را به عهده‌ات گذارده ... .

ای کاش فقط برسد به دست مسئولینی که از مقام خود تا می‌توانند می‌خورند و فربه می‌شوند و چنین مدیرانی روز به روز از مردم فاصله می‌گیرند.

گوهر نویس

 




روحیه اشرافی‌گری مسئولین ، سلب اعتماد مردم را به دنبال دارد. وای به روزی که آن مسئول در کسوت روحانیّت هم باشد که این علاوه بر ضربه به اعتماد مردم ، به دین مردم هم لطمه می‌زند. چنین علمائی مصداق این شعر جناب سعدی هستند:

ترک دنیا به مردم آموزند ............... خویش سیم و غلّه اندوزند

عالمی را که گفت باشد و بس .......... هر چه گوید نگیرد اندر کَس

عالم آن کس بود که بد نکند ............ نه بگوید به خلق و خود نکند!

یا در جایی دیگر می‌فرماید:

عالمی که کامرانی و تن‌پروری کند  ........... او خویشتن گم است، که را رهبری کند؟!

گوهر نویس