حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند:
پسر آدم! چون دیدی پروردگارت پی در پی نعمت می‌رساند و تو او را نافرمانی می‌کنی، از او بترس.
گناه و نافرمانی کردن خدا با نعمت‌های خدا، ظلم به نظام هستی است. تا کی می‌خواهیم نعمت‌های خدا را پی در پی استفاده کنیم و گناه کنیم ، باید ترسید! باید از غفلت برون شد و خدا را دید.
قطعه‌ای از دعای ابوحمزه ثمالی:
اللهُمَّ إِنَّکَ أَنْزَلْتَ فِی کِتَابِکَ أَنْ نَعْفُوَ عَمَّنْ ظَلَمَنَا وَ قَدْ ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا فَاعْفُ عَنَّا فَإِنَّکَ أَوْلَى بِذَلِکَ مِنَّا وَ أَمَرْتَنَا أَنْ لا نَرُدَّ سَائِلا عَنْ أَبْوَابِنَا وَ قَدْ جِئْتُکَ سَائِلا فَلا تَرُدَّنِی اِلّا بِقَضَاءِ حَاجَتِی
(خدایا تو خود در قرآن فرمودى که از کسى که به ما ستم روا داشته گذشت کنیم، و ما بر خود ستم ورزیدیم، پس از ما درگذر، که حضرتت به گذشت از ما، شایستهتر از ماست، و هم فرمان دادى که فقیرى را دست خالى از در خانه هایمان نرانیم، و من اکنون به گدایى از تو به درگاهت آمدم، پس مرا جز با روا شدن حاجتم باز نگردان)
سعی کنیم در زندگی این دو نکته را عمل کنیم:
۱- گذشت داشته باشیم، از جفای دیگران نسبت به خودمان بگذریم تا خدا هم از ما بگذرد.
۲- هیچ فقیری را دست خالی ردّ نکنیم، تا خدا هم ما را دست خالی رها نکند. همه ما در درگاه باشکوه خدا فقیر هستیم و محتاج به عنایت او.
نکته: گذشت نسبت به ظلم و ستم شخصی به خودمان مطلوب است و الّا هر انسان آزاده‌ای باید در برابر ظلم به دیگران بایستد و از مظلوم دفاع کند. امروز بزرگترین ظالمان و خون‌خواران عالم بشریّت ، رژیم کودک کش صهیونیست و آمریکا و دولت‌های اروپایی و عربی حامی آنها هستند. نسبت به آنها گذشت معنا ندارد باید ایستاد و از حق مظلوم دفاع کرد.
راه شهید عزیز، شهید القدس ، سردار دلها حاج قاسم سلیمانی با قوّت و شدت بیشتر ادامه دارد ...
مرگ بر اسرائیل مرگ بر آمریکا
مطالب بیشتر:
حضرت امیر علیه السلام می‌فرمایند:
ستمکار را سه نشان است: بر آنکه برتر از اوست ستم کند به نافرمانى، و بر آن که فروتر از اوست به چیرگى و آزار رسانى، و ستمکاران را یارى کند و پشتیبانى.
ظلم کردن به طور کلی سه حالت می‌تواند داشته باشد:
۱- ستم کردن به آن کس که برتر است با نافرمانی کردن او. حال چه برتری از جهت تکوینی باشد مثل برتری خداوند و فرستادگان او یا برتری قراردادی مثل برتری رییس کارخانه و کارفرما نسبت به کارکنان. در هر صورت عمل نکردن به دستورات مافوق ظلم به او خواهد بود.
۲- ستم کردن به آن کس که فروتر است. مثل زورگفتن کارفرما به کارگر، و مثل آزار رساندن قلچماق محله به مردم عادی.
۳- یاری کردن ستمکارن و ظالمان ، خود نوعی از ظلم است. یاری کردن گونه‌های مختلفی دارد، گاهی با مهیّا کردن وسایل برای ظالم حاصل می‌شود و گاهی با سکوت. بله سکوت انسان دربرابر ظلم نوعی یاری‌کردن ظالم است.
نکته: حمایت ملت بزرگ ایران از مردم مظلوم غزه و یمن و ... بر اساس همین فرمایش حضرت امیر علیه السلام معنا پیدا می‌کند.
مطالب بیشتر:
حضرت علی علیه السلام در بیان انواع ظلم‌ها می‌فرمایند:
بدانید که ستم بر سه گونه است: آن که آمرزیدنى نیست، و آن که واگذاشتنى نیست، و آن که بخشوده است، و بازخواست کردنى نیست. اما آن که آمرزیدنى نیست، همتا انگاشتن براى خداست که بزرگترین ظلمهاست و خدا در قرآن فرمود: همانا خدا شرک آوران را نخواهد بخشود. اما ستمى که بر بنده ببخشایند، ستم اوست بر خود به برخى کارهاى ناخوشایند. اما آن که واگذاشتنى نیست، ستم کردن بندگان است بر یکدیگر که آن را قصاصى است هر چه دشوارتر.
طبق فرمایش حضرت، ظلم و ستم کردن از سه حال خارج نیست:
۱- ظلم به خالق هستی بخش (ظلم غیرقابل آمرزش):
شریک قرار دادن برای خدا از بزرگترین ظلم‌ها است. آگاه باشیم که این نوع شرک، شدت و ضعف دارد. شدیدترین آن افرادی هستند که کاملا مشرک و بت پرست هستند مثل گاوپرست‌ها و ... . موارد شرک ضعیف هم مثل افرادی که به وعده‌های خدا باور ندارند. در کنار خدا به رییس و فلان شخصیت پولدار امید بسته‌اند، خدا را به تنهایی عامل روزی رسان و قادر مطلق نمی‌دانند.
مثل کسانی که گمان می‌کنند آنها روزی رسان فرزندانشان هستند و از ترس فقیر شدن بچه‌هایشان را می‌کشند. تعجب نکنید! بله آنها قاتل هستند! کسانی که براحتی و از ترس فقر و نداری بچه‌هایشان را سقط می‌کنند مرتکب قتل عمد شده‌اند و مبتلا به شرک .
۲- ظلم به خود (ظلم قابل آمرزش):
گناهانی که ما همگی، کم یا زیاد، مرتکب می‌شویم در حقیقت ظلم به خودمان است. خداوند گناهانی که ضررش فقط به خود ما می‌رسد به راحتی و با یک توبه می‌بخشاید.
۳- ظلم به دیگران (ظلمی که واگذاشته نمی‌شود):
ظلم به دیگران فقط با قصاص و جبران کردن قابل بخشش می‌شود. ظالم باید حق مظلوم را بدهد و او را راضی کند، سپس توبه کند آنگاه قطعا خداوند می‌بخشاید.
مطالب بیشتر:
حضرت امیر علیه السلام درباره پیامد ظلم و ستم می‌فرمایند:
روز ستمدیده بر ستمکار سخت تر است، از روز ستمکار بر ستم کشیده.
روز مظلوم ، روز انتقام ظلم‌هایی است که ظالم در حق او کرده است، روز رستاخیز است که بسیار سخت و طاقت فرسا خواهد بود.
روز ظالم ، روزهای تسلّط و قلدری او در دنیا است، روزهایی است که مست قدرت و ثروت به زیردستان خود زور می‌گفت و ظلم می‌کرد. افرادی که هزاران سکه و ارز را با مستی تمام خریدند و بردند تا نظام اقتصادی کشور را به هم بزنند، کسانی که کالاهای اساسی را احتکار کرده‌اند ، ماشین‌ها را انبار کرده‌اند تا قیمت‌ها را ناجوانمردانه بالا ببرند. ظلمی بالاتر از این!؟ ظلم به یک کشور ، ظلم به بیت المال و ظلم به مردم !
کدام روز سخت‌تر است؟! روشن است روز مظلوم، روزی که علیه ظالم اقامه دعوا می‌شود، روز قیامت است که کیفر اعمال ظالم آتش جاویدان خواهد بود. مدت این روز در مقابل مدت زمان ستمگری ظالم در این دنیا هیچ است، واقعا هیچ! حداکثر ۱۲۰ سال هم اگر عمر کند در مقابل سال‌های آخرت قابل مقایسه نیست. کاش باور کنیم ... کاش! کاش آن مسئول اشرافی و مشتاق مذاکره با گرگ‌ها هم باور کند!
مطالب بیشتر:
حضرت امیر علیه السلام درباره بدترین توشه می‌فرمایند:
ستم راندن بر بندگان بدترین توشه است براى آن جهان.
شاید دیده باشید کارگران روزمزدی که ساعت‌ها کنار خیابان نشسته‌اند، منتظر یک استاد بنّا یا صاحب باغ و یا صاحب خانه‌ای ، بعضی ها در طول ماه فقط ده روز یا کمتر کار پیدا می‌کنند. تمام امورات زندگی این افراد از مزد روزانه‌ای که می‌گیرند ، می‌گذرد. اما بعضی صاحب کارها در پرداخت مزد آنها ظلم می‌کنند، کارگر بیچاره مجبور است صبر کند و در دل آه بکشد. این آه مظلوم بدترین توشه برای آن جهان است.
چه بسیار کارگران کارخانه‌هایی که ماه‌ها مزد آنها را نداده‌اند یا با منّت و تأخیر زیاد می‌دهند. تا اعتراض می‌کنند، رییس می‌گوید: راه باز ، جاده دراز! بفرما بیرون! این ستم راندن بر بندگان خدا آن هم قشر مستضعف بدترین توشه است. وای بر دزدان بیت المال، وای بر اختلاس‌گران ، وای بر احتکار کنندگان ، وای بر مسئولینی که با کاهلی و بی خیالی بازار ارز و سکه را رها کردند. این‌ها همه ستم راندن بر بندگان است که یقه‌های آهار زده و اتو کشیده این جنابان دزد و مسئول را در پل صراط می‌گیرد و بد هم می‌گیرد. امان از آن روز!
مطالعه بیشتر:
