حضرت علی علیه السلام در تفسیر حیات طیّبه می‌فرمایند:
قناعت دولتمندى را بس و خوى نیک نعمتى بود دردسترس. و حضرتش را از معنى فلنحیینه حیاه طیبه[1] پرسیدند، فرمود: و آن قناعت است.
زندگی پاک و پاکیزه(حیات طیّبه) می‌تواند دو بعد داشته باشد:
۱- بعد جسمی: قناعت در خوردن و آشامیدن ، سلامت جسم را به دنبال دارد. قناعت به معنای زیاده‌روی نکردن و اکتفا به غذای سالم و مقوّی است.
۲- بعد روحی: حرص مال دنیا ، طمع کردن و حسادت به مال دیگران و استرس ناشی از دنیاپرستی و پول پرستی همه و همه باعث از بین رفتن آرامش روح و روان آدمی است. قناعت ، اکتفا به رزق و روزی خدا و توکل و امید به قادر متعال همان یاد خدا است که الا بذکر الله تطمئن القلوب(یاد خدا آرامش بخش دلهاست) این چنین است که قناعت همان حیات طیّبه دانسته شده است.
نکته: سلامت جسم و روح دو بخش به هم تنیده یک انسان سالم است، به صورتی که یک بیماری جسمی هر چند کوچک مثل درد دندان در روح و روان آدم هم اثر می‌گذارد و آرامش فکری انسان را مختل می‌سازد. از طرف دیگر کسی که آرامش روانی ندارد و دائم حرص و طمع و حسادت می‌ورزد، جسمش هم دستخوش بیماری خواهد شد. این چرخه دوطرفه ادامه پیدا خواهد کرد مگر اینکه انسان خود را بشناسد و باور کند که خدایی هست، خدایی که یک موریانه داخل تکه سنگی در زیر اقیانوس‌های ظلمانی را روزی می‌دهد و لحظه‌ای فراموشش نمی‌کند.
مطالعه بیشتر:
