حضرت امیر علیه السلام می‌فرمایند:
بدان! هر کرده‌اى چون میوه‌اى است که از گیاهى رسته است، و هیچ گیاه را از آب بى نیازى نیست، و آبها گونه گون بود. آنچه آبیارى‌اش نیکو، درختش نیکو و میوه‌اش شیرین است، و آنچه آبیاری‌ا‌ش پلید، درختش پلید و میوه اش تلخ است.
هر عمل ما مثل میوه‌ای است که ثمره‌ای تلاش شبانه‌روزی یک گیاه است، مهمترین ماده‌ی مورد نیاز این گیاه آب است. آب این ماده‌ی حیاتی انواع مختلفی دارد: از آب صاف و پاکیزه باران، آب زلال و درخشان چشمه‌ها و آب معمولی گرفته تا آب شور ، آب لجن‌زار و شوره زار و آب گندیده که سگی در آن کرم‌زده باشد! همه‌ی این‌ها آب است و درختان و گیاهان را رشد می‌دهد، همین آب باعث رشد میوه می‌شود.
عملی که از ما انسان‌ها سر می‌زند مقدمات زیادی می‌طلبد، اول انگیزه و شوق به سوی آن عمل در ما ایجاد می‌شود. دوم اراده کردن و حرکت دادن ماهیچه‌ها به سوی آن عمل مطلوب رخ می‌دهد و ... ، در همه‌ی این مقدمات نیّت ما حرف اصلی را می‌زند. اگر هدف زندگی دنیا که همان عبودیّت و بندگی خداست را درک و باور کرده باشیم، آنگاه تمام حرکات و سکنات ما به نیّت الهی پیش می‌رود. آب و غدا می‌خوریم و حتی نفس می‌کشیم به نیت کسب قدرت برای بندگی خدا، کسب و کار حلال دست و پا می‌کنیم به خاطر اینکه خدا دوست دارد و خدا دستور داده ، لذت‌های حلال مثل رابطه زناشویی با همسر هم اگر با نیّت خدایی و کسب رضایت خدا باشد همه‌اش عبادت است.
بنابراین عمل ما مانند میوه‌ای است که اگر با آب گوارای بندگی و نیّت خالصانه آبیاری شود نتیجه‌اش شیرین و نهایتش رسیدن به قرب الهی است ، اما اگر این میوه با آب گندیده گناه و ریا آبیاری شود نتیجه‌اش چیزی جز دوری از خدا و تلخی زندگی در دنیا و آخرت نیست.
مطالب بیشتر:
چرا می‌گوییم حماسه اربعین؟!
