قطعهای از دعای ابوحمزه ثمالی:
اللهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ أَنْ تَمْلَأ قَلْبِی حُبّا لَکَ وَ خَشْیَةً مِنْکَ وَ تَصْدِیقا بِکِتَابِکَ وَ إِیمَانا بِکَ
(خدایا از تو درخواست مى کنم که دلم را از محبّت و خشیتت، و باور به کتابت، و ایمان به وجودت، پر کنی.)
ابتدا باید دلمان را خالی کنیم، خالی از محبّت به دنیا، خالی از حرص و طمع و خالی از آرزوهای طولانی و هوسهای تمام نشدنی. وقتی توخالی شدیم، حالا باید دلمان را ذرّه ذرّه پر کنیم از محبّت به خدا و اولیای خدا. باور و ایمان قلبی به خدا به همراه عمل خالصانه باعث میشود، بیشتر و بیشتر دوستش بداریم. وقتی عشق به خدا زیاد و زیادتر شد، تواضع و خشیّت وصفناپذیر و لذتبخشی را تجربه خواهیم کرد. به امید رسیدن به این مقام عالی ان شاءالله
مطالب بیشتر:
سلام
دوستی میگفت ذکر لااله الا الله از دلبستگی به دنیا جلوگیری میکنه:)
مطلبتون خیلی خوب بود ممنون