من آنم که من دانم!

ضمن تبریک پیروزی تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران

 

یکی از توصیه‌های علمای اخلاق این است که انسان همیشه به نفس خود بد بین باشد و از جهت قرب به خدا، خود را از هم کمتر پندارد تا انگیزه تلاش برای رسیدن به مقامات بالاتر را از دست ندهد.

جناب سعدی در حکایتی می‌گوید:

یکی از بزرگان به محفلی اندر ، همی ستودند و در اوصاف جمیلش مبالغه کردند ؛ سر برآورد و گفت: من آنم که من دانم!

شخصم به چشم عالمیان، خوب منظر است .......... وز خبث باطنم سر خجلت فتاده پیش

طاووس را به نقش و نگاری که هست، خلق ........ تحسین کنند و او خجل از پای زشت خویش

ضربه اشرافی‌گری مسئولین به اعتماد مردم

 

روحیه اشرافی‌گری مسئولین ، سلب اعتماد مردم را به دنبال دارد. وای به روزی که آن مسئول در کسوت روحانیّت هم باشد که این علاوه بر ضربه به اعتماد مردم ، به دین مردم هم لطمه می‌زند. چنین علمائی مصداق این شعر جناب سعدی هستند:

ترک دنیا به مردم آموزند ............... خویش سیم و غلّه اندوزند

عالمی را که گفت باشد و بس .......... هر چه گوید نگیرد اندر کَس

عالم آن کس بود که بد نکند ............ نه بگوید به خلق و خود نکند!

یا در جایی دیگر می‌فرماید:

عالمی که کامرانی و تن‌پروری کند  ........... او خویشتن گم است، که را رهبری کند؟!