روحیه اشرافی‌گری مسئولین ، سلب اعتماد مردم را به دنبال دارد. وای به روزی که آن مسئول در کسوت روحانیّت هم باشد که این علاوه بر ضربه به اعتماد مردم ، به دین مردم هم لطمه می‌زند. چنین علمائی مصداق این شعر جناب سعدی هستند:
ترک دنیا به مردم آموزند ............... خویش سیم و غلّه اندوزند
عالمی را که گفت باشد و بس .......... هر چه گوید نگیرد اندر کَس
عالم آن کس بود که بد نکند ............ نه بگوید به خلق و خود نکند!
یا در جایی دیگر می‌فرماید:
عالمی که کامرانی و تن‌پروری کند ........... او خویشتن گم است، که را رهبری کند؟!
پی نوشت:
برگرفته از گلستان سعدی حکایت ۳۸
