توصیف انسانی بزرگ در کلام حضرت امیر علیه السلام

 

حضرت امیر علیه السلام می‌فرمایند:

در گذشته مرا برادرى بود که در راه خدا برادریم مى نمود. خردى دنیا در دیده اش وى را در چشم من بزرگ مى داشت، و شکم بر او سلطه اى نداشت، پس آنچه نمى یافت آرزو نمى کرد و آنچه را مى یافت فراوان به کار نمى برد. بیشتر روزهایش را خاموش مى ماند، و اگر سخن مى گفت گویندگان را از سخن مى ماند و تشنگى پرسندگان را فرو مى نشاند. افتاده بود و در دیده ها ناتوان، و به هنگام کار چون شیر بیشه و مار بیابان...

حضرت علی علیه السلام صفات اساسی پیامبر اکرم صل الله علیه و آله را اینگونه معرفی می‌فرماید:

۱- برادری می کرد در راه خدا. یعنی یار و یاوری مخلص و با محبّت بود، در عین حال فقط خشنودی خدا را در نظر داشت.

۲- دنیا و آنچه در آن است در نظرش کوچک و بی‌ارزش بود. دنیا را برای آماده کردن توشه‌ی آخرت می‌خواست نه برای خوش‌گذارنی و لذت.

۳- او بنده‌ی شکمش نبود، بلکه شکمش بنده‌ی او بود. هر خوردنی که در اختیارش نبود، آرزو نمی‌کرد و آنچه هم که در اختیارش بود به اندازه مصرف می ‌کرد.

۴- اصل اولی برای او سکوت بود. در بین اصحاب و در دورهمی‌ها سخن نمی‌گفت مگر آنکه پرسشی از او می‌شد. 

۵- بسیار متواضع بود. به ظاهر افتاده و ناتوان بود اما در میدان کار مانند شیر، قوی و سریع عمل می‌کرد.

 

مطالب بیشتر:

بخشی از وصیت نامه مولایمان حضرت علی علیه السلام

از هر نوع مرگی که فرار کنی به سراغت می‌آید

ویژگی‌های فتنه در کلام حضرت امیر علیه السلام

پی نوشت:

بخش اول حکمت ۲۸۹