حضرت امیر علیه السلام درباره توشه گیری از دنیا می‌فرمایند:
در دنیا از دنیا چندان توشه بردارید که فردا خود را بدان نگاه دارید.
پس، بنده باید پروای پروردگار دارد،
خیرخواه خود باشد و پیش از رسیدن مرگ توبه آرد،
بر شهوت چیره شود و ...
مولایمان علی علیه السلام در آخر کلام خود یک دعای ویژه برای ما می‌کنند:
از خدای سبحان خواهانیم که ما و شما را از کسانی بدارد که نعمت، آنان را به راه سرکشی در نیارد،
و هیچ چیز ، از اطاعت پروردگارشان مشغول ندارد و پس از مرگ اندوه و پیشمانی به آنان روی نیاورد.
اینکه خیلی از ما از نعمت‌های خدا برای معصیت خدا بهره می‌بریم و عین خیالمان
نیست، نشانه غفلت است. اولین و مهمترین
راه از بین بردن این غفلت ، کسب شناخت و معرفت نسبت به خدای مهربان است با مطالعه
و پرسش از عالمان دین برای دفع شبهات در ذهنمان و ...
پی نوشت:
برگرفته از خطبه ۶۴ ، ص۴۹ ترجمه استاد شهیدی
ممنون