حضرت امیرالمومنین علیه السلام می‌فرمایند:
... پس آن که خدا او را مالى بخشد، از آن به خویشاوندان خود رساند، و خوان مهمانى نیکو بگستراند، و اسیر را آزاد سازد، و رنجدیده را بنوازد، و مستمند را بهره مند دارد، و وام وامدار بگزارد، و براى درک ثواب، خود را به شکیبایى وادارد...
این بیان حضرت باید تلنگری باشد برای ثروتمندان ؛ گمان نکنید منظورم از ثروتمندان افراد میلیونر و میلیاردر است!! نه !! کسی که در حد و اندازه شأن اجتماعی و عرفی خود خوراک و پوشاک و مسکنش تأمین است و اموالی بیش از نیاز خود ذخیره کرده است او قطعا ثروتمند حساب می‌شود. همه‌ی شما تصدیق می‌کنید که چنین ثروتمندانی در جامعه ما بسیارند، بنابراین انگشت نشانه را به سوی دیگران حواله ندهیم، خطاب حضرت علی علیه السلام به خود خود ماست!
جمله اول عبارت حضرت را دقت کنید: ... پس آن که خدا او را مالى بخشد ... یعنی اولاً مال و ثروت و هر چه در این دنیا است مال خداست و خداوند عزیز بنا به حکمت و مصلحت خود به هر که بخواهد مالی می‌بخشد.
ثانیاً به هر که مالی بخشید، ذره ذره آن مال را حسابرسی می‌کند و شاهد و ناظر نحوه خرج کردن آن است. بخشی از مال را که خدا به ما بخشیده باید در راه خدا خرج کنیم. اول از همه خویشاوندان نیازمند را دریابید،اگر افراد افتاده و رنجدیده و مستمند در همسایگی خود دارید آنها را کمک کنید. اگر دوست ، خویشاوند یا همسایه‌ای قرض دارد و گرفتار است دستش را بگیرید.
جمله آخر این عبارت حضرت را هم با دقت تحلیل کنید: ...براى درک ثواب، خود را به شکیبایى وادارد... ؛ یعنی گمان نکنیم حالا که به نیازمندی کمک کردیم بلافاصله باید منتظر یک پاداش و جبران از طرف خدا باشیم، گاهی خداوند مهربان با لطف و کرم خود به تدریج نعمت‌هایی مناسب با حال ما نصیبمان می‌کند ، گاهی بلاها و تصادفاتی از ما دفع می‌شود که اصلاً نمی‌فهمیم، ... ؛ همه‌ی این مهربانی‌ها از طرف خداست ، پس عجله نکنید ، صبور باشید ، شما انفاق کنید خدا جبران می‌کند بدون شک.
مطالب بیشتر:
