پاداش بسیار برای احسان اندک

 

 

حضرت علی علیه السلام فرمودند:

آن که با دست کوتاه ببخشد او را با دست دراز ببخشند.

جناب سید رضی ره در توضیح این جمله می‌فرماید: معنى آن این است که آنچه آدمى از مال خود در راه نیکى و نیکوکارى بخشد، هر چند اندک بود خدا پاداش آن را بزرگ و بسیار دهد.

کمک‌ها و بخشش‌هایی که ما بندگان به نیازمندان می‌کنیم در برابر نعمت‌ها و بخشش‌های خداوند هیچ است کاملاً هیچ! چرا که همه چیز مخلوق خداست و نعمت‌های خدا اصل است، و هر نعمتی بازگشتش به نعمت خداست. در این کلام حضرت مراد از دست کوتاه نعمت بنده است و دست دراز نعمت خداست.

اگر ما با همین اموالی که در اختیار داریم(اموالی که حقیقتاً ملک خداست)مقداری اندک را در راه خدا ببخشیم، خدا که مالک همه عالم هستی است با کرم و بزرگی خود پاداشی می‌دهد که تصورش هم برای ما در این دنیا دشوار است.

مطالب بیشتر:

 آفرینش انسان در کلام حضرت امیر ع

از آداب بخشش در کلام امیرالمومنین ع

کلام حضرت امیر ع درباره انجام مستحبّات

از بخشیدن اندک شرم مدار

پی نوشت:

حکمت ۲۳۲ با ترجمه استاد شهیدی