حضرت امیر علیه السلام در تفسیر صفات خداوند می‌فرمایند:
سپاس خدایى را که به آفرینش بندگان خویش بر هستى خود راهنماست، و آفریده هاى نو به نو او بر ازلیت وى گواست، ... یکتاست نه از روى شمار. آفریننده است نه با جنبش و تحمل آزار. شنواست، بى آنکه او را گوشى بود، بیناست، بى آنکه چشم گشاید، و بر هم نهد. همراه هر چیزى است نه چنانکه آن را بساید، و جدا از آن، نه آنکه مسافتى در میان آید. ... و هر چیز جز اوست، که برابر او خاضع است و بازگشتش به خداست.
حضرت در کلامی بسیار زیبا و دلنشین ، صفات خداوند مهربان را ذکر می‌فرماید و در تفسیری صحیح ، منطقی و فلسفی تمام فلاسفه را انگشت به دهان تسلیم خود می‌کند.
نکاتی که مهمتر به نظر می‌رسد:
۱- مهمترین دلیل و راهنما بر وجود خداوند همین آفرینش بندگان است. مگر می‌شود بدن انسان با این پیچیدگی و ظرافت خود به خود بوجود آمده باشد، فقط کمی اندیشه کافی است!
۲- خداوند ازلی و ابدی است یعنی همیشه بوده ، همیشه هست و همیشه خواهد بود. دلیل آن آفرینش‌های نو به نو و جدید است که دائما در جهان هستی اتفاق می‌افتد. البته خیلی از آنها را ما نمی‌بینیم و نمی‌دانیم، ما چه خبر داریم از اعماق اقیانوس‌ها ، از چاله‌های کاملا تاریک فضا ، از ستارگان و سیّاراتی که هنوز بشر آنها را کشف نکرده است.
۳- خداوند همیشه و در همه جا همراه هر چیزی است البته جدا از آن! حضرت در عبارتی بسیار ادبی ، فصیح و دقیق می‌فرمایند خدا همراه هر چیزی است نه طوری که با آن تماس داشته باشد و آن را بساید یعنی خدا جسم و حجم ندارد ، فضای را اشغال نمی‌کند تا تماس و ساییدن معنا پیدا کند. و در ادامه می‌فرمایند خداوند در عین حالی که همراه هر چیزی است جدای از آن است نه بطوری که فاصله و مسافتی بین خدا و اشیاء فرض شود. باز هم چون خدا جسم و حجم ندارد که فاصله و مسافت معنا پیدا کند.
عاجزانه تقاضا می‌کنم که برای شناخت دقیق صفات خدا به طور کامل خطبه ۱۵۲ را مطالعه فرمایید
مطالب بیشتر:
