خدایا مرا به پیغمبر محبوبت ببخش

قطعه‌ای از دعای ابوحمزه ثمالی:

إلَهِی إِنْ أَدْخَلْتَنِی النَّارَ فَفِی ذَلِکَ سُرُورُ عَدُوِّکَ وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِی الْجَنَّةَ فَفِی ذَلِکَ سُرُورُ نَبِیِّکَ وَ أَنَا وَ اللهِ أَعْلَمُ أَنَّ سُرُورَ نَبِیِّکَ أَحَبُّ إِلَیْکَ مِنْ سُرُورِ عَدُوِّکَ

(خدایا اگر مرا وارد دوزخ کنى این موجب خرسندى دشمن توست، و اگر مرا به بهشت وارد نمایى، این سبب خوشحالى‏ پیامبر توست، و من به خدا سوگند این را مى دانم، که دلشادى پیامبرت نزد تو، از خرسندى دشمنت محبوب‏‌تر است.)

به خدا سوگند می‌دانم که خوشحالی و لبخند شیرین پیامبرت حضرت محمد مصطفی صل الله علیه و آله برایت خیلی محبوب‌تر از خوشحالی دشمنت است. خدایا با انداختن من در دوزخ، دشمن شادم نکن. می‌دانم لیاقت آتش را دارم اما تو مرا به پیغمبر محبوبت ببخش. خدایا در این شب آخر قدر، قدر و منزلتی برایم مقدّر کن که خودم دلم برای خودم بسوزد و دیگر طرف گناه نروم.

 

مطالب بیشتر:

 تا نچشی نمی‌فهمی!

 خودت را توی بغلش جا کن

 خدایا ما به تو خوش بینیم

 

 

خدایا ما به تو خوش بینیم

فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی:

کَلا یَا کَرِیمُ فَلَیْسَ هَذَا ظَنَّنَا بِکَ وَ لا هَذَا فِیکَ طَمَعَنَا یَا رَبِّ إِنَّ لَنَا فِیکَ أَمَلا طَوِیلا کَثِیرا إِنَّ لَنَا فِیکَ رَجَاءً عَظِیما عَصَیْنَاکَ وَ نَحْنُ نَرْجُو أَنْ تَسْتُرَ عَلَیْنَا

(هرگز اى بزرگوار، چنین گمانى به تو نیست، و طمع ما درباره تو این چنین نمى باشد، پروردگارا، ما درباره تو آرزوى طولانى بسیارى داریم، ما نسبت به تو امید بزرگى داریم، از تو نافرمانى کردیم و حال آنکه امیدواریم گناه را بر ما بپوشانى.)

خدایا ما به تو خوش بینیم، به رحمت گسترده تو امیدوارم. بله می‌دانم که گنه‌کارم اما امیدم و حسن ظنّم به تو بیشتر است. ‌. آیا خلاف حسن نظر ما به تو اتفاق می‌افتد؟ هرگز هرگز! تو کریمی، حتی بدون درخواست کردن هم عطا می‌کنی. اما من نمی‌فهمم و معرفتم کم است.

مطالب بیشتر:

معرفی کتاب خون دلی که لعل شد

درباره گلوله‌های داغ

 

اى بنده خدا در گفتن عیب کسى که گناهى کرده است، شتاب مکن!

 

حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند:

اى بنده خدا در گفتن عیب کسى که گناهى کرده است، شتاب مکن! چه، امید مى رود که آن گناه را بر او ببخشند، و بر گناه خرد خویش ایمن مباش! چه، بود که تو را بر آن عذاب کنند. پس اگر از شما کسى عیب دیگرى را دانست، بر زبان نراند به خاطر عیبى که در خود مى داند.

 

عیب پوشی و حمل بر صحت کردن کارهای دیگران یکی از مهمترین شاخصه‌های یک مسلمان فهمیده و باانصاف است. همه‌ی ما گناهان و عیب‌هایی داریم که از دیگران پوشیده نگه می‌داریم حتی از همسر و خانواده‌ی خودمان، بنابراین عیب و گناه دیگران را افشا نکنیم، فکر نکنیم که حالا یک سوتی دندان‌گیری پیدا کرده‌ایم و حریصانه به دنبال بردن آبروی طرف باشیم.

حضرت هشدار می‌دهند که شتاب نکن، از کجا می‌دانی شاید خدا او را بخشید و تو را به خاطر گناهی که کوچک شمردی عذاب کرد. پیش داوری نکن، خداوند عزیز، داوری عادل و حکیم است که همه‌ی احوال گذشته و حال و آینده‌ی ما را می‌داند. همیشه به خودت و اعمال خودت بدبین باش و به خدا و حکمت او خوش بین. عیب خودت را اول از همه ببین و بزرگ بشمار و عیب دیگران را پوشیده نگه‌دار و کوچک بشمار.

مطالب بیشتر:

 خودت همین حالا انفاق کن البته بدون ریا

تندخویی دیوانگی است!؟

چون تنگدست شدید صدقه دهید!

دل نوشته برجام‌آمیز | وفا با بی‌وفایان، بی‌وفایى است با خدا