یکی از خادمان دلسوخته عراقی می‌گفت: خدا شاهده ، از امام حسین علیه السلام خواستم که من را در راه خدمت به زوّارش فقیر و بی‌چیز کنه! سید حیدر نامش بود و حدود ۴۰ سال داشت، این جمله را که گفت، شانه‌های تنومندش لرزید و اشکش جاری شد. او می‌خواست خودش را اندکی شبیه مولایش حسین علیه السلام کند، همان‌طور که امام حسین علیه السلام از همه چیز خود در راه خدا و برای خدا گذشت...، اما این کجا و آن کجا!
دوست داشت بخاطر خدمت به زوّار اباعبدالله علیه السلام همه اموالش را خرج کند، راست هم می‌گفت، او حتی تیر آهن‌هایی که ماه‌ها اندک اندک خریده بود تا خانه‌ای برای خود بسازد، را فروخت. او سیمان‌ها و کچ‌های ساختمان نیمه‌سازش را فروخت. او اشک می‌ریخت و برای امام حسین علیه السلام خود را فقیر می‌کرد!
اما خداوند عزیز رزق و روزی و حاجات زائر امام حسین علیه السلام را ضمانت کرده است. به یقین خادمان زائرین هم مورد عنایت ویژه خدای مهربان هستند، خدایی که دوستدار دوستداران اباعبدالله الحسین علیه السلام است. امام صادق علیه السلام فرمودند: کسی که او (حسین علیه السلام) را زیارت کند خدا متکفل حاجات اوست و امور مهم دنیائی او را کفایت می‌کند و زیارت حسین علیه السلام جلب روزی برای زائر است و آنچه در این راه انفاق کرده بر او باقى مانده و جانشین و یادگارش خواهد بود[1]... .
دوستان بشتابید، از قافله عشق ساز حماسه اربعین عقب نمانید. هر کس توان مالی دارد و می‌تواند برود ، بسم الله. اگر توان مالی دارد اما مشکل دیگری دارد، حداقل یک نفر نیازمند عاشق کربلا را راهی مسیر عشق کند. اگر توان مالی ندارد ، قرض کند ، طلاهایش را بفروشد! باور کنید ارزشش را دارد. مولایمان حسین علیه السلام و خدای عاشقش جبران می‌کند.
