حضرت علی علیه السلام در توبیخ دنیاپرستان میفرماید:
... شما را چه مى شود که به اندک دنیا، که به دست مى آورید، شاد مى شوید، و از بسیار آخرت، که از دستتان مى رود، اندوهناک نمى گردید؟ و اندک دنیا را که از دست مى دهید، ناآرامتان مى گرداند، چندان که این ناآرامى در چهره هاتان آشکار مى شود...
من را چه میشود؟ بله خودم را میگویم! به اندک مال دنیا که دست یابم آنچنان مست شادی میشوم که ساعتها خدا و مرگ را فراموش میکنم. وای بر من وقتی که نماز صبحم قضا میشود و انگار نه انگار! اندوهی به خود راه نمیدهم! بسیار آخرت از دستم رفته اما نمیفهمم چون معرفت و محبتم به پروردگار کم است.
نکته:
دنیا با همه مخلّفاتش در برابر آخرت قابل مقایسه نیست و صفر در برابر بینهایت است هم ازلحاظ زمانی و هم از لحاظ اندازه و نعمتها و عذابهایش. پس اگر تمام ثروت دنیا را به ما بدهند در برابرش یک نماز صبح از ما قضا شود ارزشش را ندارد! بله ندارد و ای کاش که این را بفهمیم و باور داشته باشیم!
مطالب بیشتر:
آنچه از مالت رفت و تو را پند آموخت!
خشمتان فقط برای خدا باشد!
با هر آدمى دو فرشته است که او را مى پایند
تا به خود آیی تمام شده!
دنیا را بفروش، نه خود را!
پی نوشت:
بخشی از خطبه ۱۱۳ با ترجمه استاد شهیدی
رَبِّ بِما اَلْبَسْتَنی مِنْ سِتْرِکَ الصّافی وَیَسَّرْتَ لی مِنْ صُنْعِکَ الْکافی صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَعِنّی عَلی بَواَّئِقِ الدُّهُورِ وَصُرُوفِ اللَّیالی وَالاَْیّامِ وَنَجِّنی مِنْ اَهْوالِ الدُّنْیا وَکُرُباتِ الاْ خِرَهِوَاکْفِنی شَرَّ ما یَعْمَلُ الظّالِمُونَ فِی الاَْرْضِ اَللّهُمَّ ما اَخافُ فَاکْفِنی وَما اَحْذَرُ فَقِنی وَفی نَفْسی وَدینی فَاحْرُسْنی وَفی سَفَری فَاحْفَظْنی وَفی اَهْلی وَمالی فَاخْلُفْنی وَفیما رَزَقْتَنی فَبارِکْ لی وَفی نَفْسی فَذَلِّلْنی وَفی اَعْیُنِ النّاسِ فَعَظِّمْنی وَمِنْ شَرِّ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ فَسَلِّمْنی وَبِذُنُوبی فَلا تَفْضَحْنی وَبِسَریرَتی فَلا تُخْزِنی وَبِعَمَلی فَلا تَبْتَلِنی وَنِعَمَکَ فَلا تَسْلُبْنی وَاِلی غَیْرِکَ فَلا تَکِلْنی. اِلهی اِلی مَنْ تَکِلُنی؟
پروردگارا به اینکه به من پوشاندی، از پوشش با صفایت و بر من آسان نمودی، از رفتار کفایت کننده ات، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و مرا بر بلاهای روزگار، و حوادث شبها و روزها یاری ده، و از هراسهای دنیا، و گرفتاریهای آخرت نجات ده، و مرا از شرّ آنچه ستمگران در زمین انجام می دهند کفایت کن، خدایا از آنچه می ترسم مرا بس باش و از آنچه حذر می کنم نگهداری کن، و در نفسم و دینم از من نگهبانی فرما و مرا در سفرم نگهدار، و در خاندان و مالم جانشین باش، و مرا در آنچه نصیبم فرمودی برکت ده، و در نزد خویش خوارم ساز، و در دیدگان مردم بزرگم کن، و از شرّ جن و انس سالمم بدار و به گناهانم رسوایم مساز، و به باطنم سبکم منما، و به عملم دچارم مکن، و مرا از نعمتایت محروم مفرما، و به غیر خود واگذارم مکن.خدایا، مرا به که واگذار می کنی؟
دعای زیبای عرفه