حضرت علی علیه السلام درباره کوتاهی دنیا میفرمایند:
بندگان خدا! شما را سفارش مى کنم این دنیا را که وانهنده شماست واگذارید، هر چند وانهادن آن را دوست نمى دارید. دنیایى که تن ها را کهنه مى کند، هر چند نو شدن آن را خوش دارید. مثل شما و دنیا، چون گروهى همسفر است که به راهى مى روند، و تا در نگرند آن را مى سپرند، و یا قصد رسیدن به نشانى کرده اند، و گویى بدان رسیده اند. چه کوتاه است.
مثل شما اهل دنیا مثل کاروانی هستید که پا در راه گذاشته و مشغول رفتن است و یکباره میبینند که به منزل رسیدهاند. خیال میکردند خیلی راه طولانی است و باید مدتها وقت صرف کنند تا به مقصد برسند، ولی هنوز خودشان را درست جمع نکرده بودند که یکباره میبینند، به منزل رسیدهاند.
پی نوشت:
برگرفته از خطبه ۹۹ ترجمه استاد شهیدی
یه خرده ایرادی که به دوستانی چون شما میگیرم اینه که کمی روانتر بنویسید چیام های اهل بیت رو...آخه هضمشون برا من و امثال من کمی سخته و دقیقا متوجه نمیشم...