حضرت علی علیه السلام میفرمایند:
از خدا بترس هر چند ترسى اندک بود، و میان خود و خدا پرده اى بنه هر چند تنک بود.
همه پلها را پشت سر خود خراب نکن، کار خود را با خدا یکسره مگردان. بین خود و خدایت پردهای هر چند نازک باقی بگذار ، حدود احکام الهی را حفظ کن، به کلی پرده دری مکن و جای آشتی باقی بگذار.
نکته:
فرض کنید فرزندی به مادرش تندی کند و آنچنان بد و
بیراه بگوید که دل مادر را بسوزاند، قهر کند و از خانه بیرون بزند. چنین فرزندی
اگر هم بخواهد برگردد خودش شرمنده تر است، همه پل ها را پشت سرش خراب کرده اما اگر
برگردد باز مادر او را با آغوش باز میپذیرد. مهر مادری قطرهای از اقیانوس مهر و
محبت خدا به بندگانش است پس راه توبه باز است همیشه! اما کاری نکن که خودت آنقدر
شرمنده باشی که گمان کنی هیچ راه بازگشتی نیست!
البته دقت کنید که نا امیدی از رحمت خدا خودش بزرگترین گناه است.
مطالب بیشتر:
ای مردم! همانا بر شما از دو چیز بیشتر میترسم
توصیف دنیا در بیان امیر بیان
فرار از خدا به سوی خدا
شادی و غم واقعی به چیست؟!
پی نوشت:
حکمت ۲۴۲ با ترجمه استاد شهیدی