حضرت امیرالمومنین علیه السلام درباره ثمره نرم‌خویی می‌فرمایند:
هر که را نهال خوى
و خلق به بار بود، شاخ و بر او بسیار بود.
کسی که خوش اخلاق باشد و با چهره‌ای گشاده ، آرام و نرم با دیگران روبرو شود، مردم را مثل پروانه دور شمع اخلاقی خود جمع می‌کند. چهره باز او آهنربایی است برای جذب دوستانی خوب. این دوستان همان شاخ و برگ نهال خلق و خوی او هستند که کم کم تبدیل به درخت تنومندی می‌شود. از شاخه‌ی هر دوستی ، میوه‌ای متناسب می‌روید ، بعد از مدتی این نهال خوش اخلاق تبدیل به درختی سر سبز با میوه‌هایی شیرین می‌شود. تمام عناصر شخصیتی خوب را از دوستان خوب خود جذب و در خود هضم می‌کند. در نهایت می‌شود انسانی وارسته و پیشرو که هدفش تقرّب به خداست.
مطالب بیشتر:
ای مردم! همانا بر شما از دو چیز بیشتر می‌ترسم
توصیف دنیا در بیان امیر بیان
تعریف علوی اعتدال و میانه‌روی
شادی و غم واقعی به چیست؟!پی نوشت:
حکمت ۲۱۴ با ترجمه استاد شهیدی
حامدی
