قطعه‌ای از دعای ابوحمزه ثمالی:
اللهُمَّ أَعْطِنِی بَصِیرَةً فِی دِینِکَ وَ فَهْما فِی حُکْمِکَ وَ فِقْها فِی عِلْمِکَ
(خدایا از تو مى خواهم که به من عطا کنى: بصیرت در دینت، و فهم در فرمانت، و آگاهى در علمت.)
خدایا اگر بصیرت و فهم دقیق دین را نداشته باشم، همه اعمالم پوسته و رو بناست. به دردم نمی خورد که هیچ، دست و پا گیرم هم هست. چون عملی که ناشی از بصیرت، فهم و فقه نباشد، پر از ریا و شک و خودنمایی است که هیچ فایده‌ای ندارد و شاید باعث سقوط انسان هم بشود.
اول بصیرت در شناخت صحیح از دین ، دوم فهم احکام شرعی و سوم فقه (فهم دقیق و نکته سنج) از علم خدا که یکی از صفات ثبوتی خداست. وقتی این سه تا کنار هم قرار بگیرد، معرفتی عالی به انسان دست می‌دهد که می‌تواند اعمالش را خالصانه و در مسیر تقرّب به خدا قرار دهد.
مطالب بیشتر:
