حضرت امیر علیه السلام می‌فرمایند:
همنشین پادشاه همچون شیر سوار است، حسرت سوارى او خورند و خود بهتر داند که در چه کار است.
کسی که همراه و پادوی پادشاه است، یا در زمان ما نوکر بله قربان گوی رییس است. حالا در هر پست و مقام یا رتبه‌ای که باشد مانند شیر سوار است که مردم حسرت زندگی او را می‌خورند. فکر می‌کنند او رفیق رییس است و هر چه بخواهد برایش مهیّاست، اما خبر از دل او ندارند. به گفته مولای متقیّان او مانند شیر سواری است که هر لحظه‌اش با بیم و امید سپری می‌شود. ممکن است یک لحظه دیگر مورد خشم رییس واقع شود ، آنگاه تیکه پاره‌‌اش زیر دندان‌های شیر له می‌شود.
پادشاه (همان رییس و مدیری که مست قدرت است در زمان ما) مانند شیر مغرور و زورگو است. روزی میلش می‌کشد و به روباه‌های نوکر و بله قربان گوهای خود مرحمت می کند و تکه گوشتی چرب برایشان می‌اندازد و روزی عصبانی می‌شود و همه را از دم تیغ می‌گذراند. جناب سعدی در گلستان فرموده: عمل پادشاه ای برادر دو طرف دارد: امید و بیم.
پس ای برادر به جای حسرت خوردن مقام و ثروت و جایگاه همنشین پادشاه ، برایش دل بسوزان که بالاخره روزی می‌آید که سیه روزی نصیبش می‌شود .
ای برادر خودت به داشته‌ها و نداشته‌هایت راضی باش و در سختی‌ها به خدا توکل کن و در همه حال خدا را شکر کن.
مطالب بیشتر:
فروتنی نتیجه شناخت خداوند
بخشی از وصیت نامه مولایمان حضرت علی علیه السلام
از هر نوع مرگی که فرار کنی به سراغت می‌آید
ویژگی‌های فتنه در کلام حضرت امیر علیه السلام
پی نوشت:
حکمت ۲۶۳
حسانه ..
