مولایمان امیر المومنین علیه السلام در نکوهش دنیا میفرمایند:
چه ستایم خانهای را که آغاز آن رنج بردن است، و پایان آن مردن.
در حلال آن حساب است و در حرام آن عقاب.
آنکه در آن بینیاز است، گرفتار است و آنکه مستمند است اندوهبار.
چه بسیار دیده یا شنیدهایم افرادی را که ثروت آنها برای ده نسلشان کافی است اما دریغ از یک روز خوش. و چه بسیار فقرایی که به خاطر فقر، همیشه در اندوه و حسرت مال دیگران هستند.
چاره چیست؟ راه چاره فقط بالابردن معرفت و محبت به خدا و اولیای الهی است.شناخت خدا و سنتهای الهی به انسان کمک میکند که در دارایی و نداری خدا را همیشه حاضر و ناظر ببیند و با آرامش و صفا زندگی کند.
پی نوشت:
برگرفته از خطبه ۸۲ ، ص ۵۹