مولای من، چرا گریه نکنم؟!

فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی:

فَمَا لِی لا أَبْکِی، أَبْکِی لِخُرُوجِ نَفْسِی ، أَبْکِی لِظُلْمَةِ قَبْرِی، أَبْکِی لِضِیقِ لَحْدِی، أَبْکِی لِسُؤَالِ مُنْکَرٍ وَ نَکِیرٍ إِیَّایَ. أَبْکِی لِخُرُوجِی مِنْ قَبْرِی عُرْیَانا ذَلِیلا حَامِلا ثِقْلِی عَلَى ظَهْرِی.

(پس مرا چه شده که گریه نکنم، گریه می ‏کنم براى بیرون رفتن جان از بدنم، گریه مى کنم براى تاریکى قبرم، گریه می ‏کنم براى‏ تنگى لحدم، گریه مى کنم براى پرسش دو فرشته قبر منکر و نکیر از من. گریه می ‏کنم براى درآمدنم از قبر عریان و خوار، درحالى که بار سنگینى را بر دوش مى‏کشم.)

مولای من، چرا گریه نکنم؟! باید زار بزنم. باید برای سرازیر شدن در گودال قبر گریه کنم. وقتی دستم از همه جا کوتاه است، این اشک‌ها می‌تواند دستم را بگیرد. روشنایی قبرم شود و مرا به آینده امیدوار کند. بله آینده!  زندگی حقیقی و واقعی آن طرف است که آینده ما را می‌سازد. هرگز نباید گمان کرد که ما در همین دنیا تمام می‌شویم. خدایا در این شب‌های قدر ، اشک‌ چشمی پرشور و گداز روزیم بگردان.

مطالب بیشتر:

فرازهایی از دعای ابوحمزه ثمالی

زینب به جرم عشق اسیر شد!

 

حضرت علی علیه السلام: مردم دنیا در کار دنیا دو گونه‌اند

حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند:

 مردم دنیا در کار دنیا دو گونه‌اند:

۱- آن که براى دنیا کار کرد و دنیا او را از آخرتش بازداشت، بر بازمانده‌اش از درویشى ترسان است و خود از دنیا بر خویشتن در امان. پس زندگانى خود را در سود دیگرى دربازد.

۲- آن که در دنیا براى پس از دنیا کار کند، پس بى آنکه کار کند بهره وى از دنیا بسوى او تازد، و هر دو نصیب را فراهم کرده و هر دو جهان را به دست آورده، چنین کس را نزد خدا آبروست و هر چه از خدا خواهد از آن اوست.

وصف حال گروه اول:

کسانی هستند که برای رسیدن به مال دنیا به هر کاری دست می‌زنند، فراموش می‌کنند که خدایی هم هست، بهشت و جهنمی هم هست. پول روی پول انباشته می‌کند و خیال می‌کنند پول خوشبختی و امنیّت از بیماری و مرگ می‌آورد، زهی خیال باطل! دائم در ترس و اضطراب است. گمان می‌کند اگر در ثروت اندوزی کوتاهی کند، فرزندان و ورثه‌اش فقیر و بیچاره خواهند شد. چنین کسانی تمام عمر و جوانی و خوشی خود را باخته‌اند در قبال سود دیگران. یک ارزن به رازقیّت خدا اعتماد نکردند و زمانی بیدار می‌شوند که کار از کار گذشته و در حفره تاریک قبر سرازیر شده‌اند.

وصف حال گروه دوم:

کسانی که از مال دنیا استفاده می‌کنند برای رسیدن به زندگی سعادت‌مند جاودان. کسی که به رازقیّت خداوند مهربانش اعتماد کامل دارد و خودش را دربست به او سپرده و راضی است به رضای او. چنین کسی بدون اینکه خودشان را برای رسیدن به مال دنیا به زحمت بیاندازد و حرص و جوش بخورد، دنیا و ثروت به سویش می‌تازد. خوشا به حالشان که هم دنیا دارند و هم آخرت. چنین کسانی همیشه به یاد خدا هستند و خدا هم همیشه به یاد آنهاست. نزد خدا آبرو دارند و هر چه از خدا بخواهند ، خدا به آنها می‌دهد چون خدا هر چه خواسته آنان عمل کرده‌اند.

مطالب بیشتر:

 توصیف دنیاپرستان در کلام حضرت امیر ع

دنیا همچون مار است

دنیا همچون گرد کاهی بی ارزش

کم‌تر از آب بینی بُز زکامی

گویى قیامت شما را مى خواند،همچنان که شترران شتربچه را

 

حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند:

گویى قیامت شما را مى خواند، همچنان که شترران شتربچه را راند. کسى که جز به حساب نفس خویش پردازد، خود را در تاریکیها سرگردان سازد، و به هلاکت جایها دراندازد. شیطانهاى او مهارش را گرفته در سرکشى کشانند، و کردارهاى زشت او را در دیده وى زیبا گردانند...

نکات مهم این تشبیه زیبای حضرت:

۱- همین امروز ، همین لحظه و در تمام لحظات عمر، قیامت و مرگ شما را صدا می‌زند، مثل شتربان طناب به گردن شما انداخته و به دنبال خود می‌کشد و شما مثل بچه شتری رام و از همه جا بی‌خبر ، به دنبال این کاروان مرگ در حرکتید.

۲- اگر شما به چیزی غیر از محاسبه و توبیخ نفس خودتان بپردازید مثلا عیب جویی و غیبت از دیگران، چشم داشتن به ناموس دیگران و ... ، با دست خودتان راه را به سوی تاریکی و سرگردانی کج کرده‌اید و  هر لحظه ممکن است به دره‌ای خوفناک سقوط کرده و به هلاکت برسید.

۳- کسی که راه شما را کج می‌کند همان دشمن دیرینه و قسم خورده‌ی شما ، شیطان است. یکی از کارهایی که شیطان خیلی خوب بلد است و هزاران سال تجربه و مهارت پشت آن خوابیده است، زیبا جلوه دادن گناهان و  زشتی‌هاست. شیطان از هر کسی با تجربه تر و ماهرتر است ، نفس هر شخصی را بهتر از خودش می‌شناسد و می‌داند نقطه ضعفش کجاست، از همان جا ضربه می‌زند.

مطالب بیشتر:

 بخشی از وصیت نامه مولایمان حضرت علی علیه السلام

از هر نوع مرگی که فرار کنی به سراغت می‌آید

ویژگی‌های فتنه در کلام حضرت امیر علیه السلام

تفسیر فوق العاده صفات خداوند در کلام حضرت امیر علیه السلام

بدترین توشه برای آن جهان چیست؟

حضرت امیر علیه السلام درباره بدترین توشه می‌فرمایند:

ستم راندن بر بندگان بدترین توشه است براى آن جهان.

شاید دیده باشید کارگران روزمزدی که ساعت‌ها کنار خیابان نشسته‌اند، منتظر یک استاد بنّا یا صاحب باغ و یا صاحب خانه‌ای ، بعضی ها در طول ماه فقط ده روز یا کمتر کار پیدا می‌کنند. تمام امورات زندگی این افراد از مزد روزانه‌ای که می‌گیرند ، می‌گذرد. اما بعضی صاحب کارها در پرداخت مزد آنها ظلم می‌کنند، کارگر بیچاره مجبور است صبر کند و در دل آه بکشد. این آه مظلوم بدترین توشه برای آن جهان است.

چه بسیار کارگران کارخانه‌هایی که ماه‌ها مزد آنها را نداده‌اند یا با منّت و تأخیر زیاد می‌دهند. تا اعتراض می‌کنند، رییس می‌گوید: راه باز ، جاده دراز! بفرما بیرون!  این ستم راندن بر بندگان خدا آن هم قشر مستضعف بدترین توشه‌ است. وای بر دزدان بیت المال، وای بر اختلاس‌گران ، وای بر احتکار کنندگان ، وای بر مسئولینی که با کاهلی و بی خیالی بازار ارز و سکه را رها کردند. این‌ها همه ستم راندن بر بندگان است که یقه‌های آهار زده و اتو کشیده این جنابان دزد و مسئول را در پل صراط می‌گیرد و بد هم می‌گیرد. امان از آن روز!

مطالعه بیشتر:

حضرت امیر ع برای چه کسانی طلب آمرزش می‌کند؟

مناجات و نیایش حضرت امیر ع با حضرت حق

تعریف پارسایی از زبان امیر مومنان ع

کلام حضرت امیر ع در ستایش دنیا!

گوهر انسانیّت انسان و دنیا