گوهرنویس

سیری در امواج خروشان اقیانوس بی‌کران نهج البلاغه

گوهرنویس

سیری در امواج خروشان اقیانوس بی‌کران نهج البلاغه

گوهرنویس
طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات

۷ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «توشه دنیا» ثبت شده است


حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند:

 مردم دنیا در کار دنیا دو گونه‌اند:

۱- آن که براى دنیا کار کرد و دنیا او را از آخرتش بازداشت، بر بازمانده‌اش از درویشى ترسان است و خود از دنیا بر خویشتن در امان. پس زندگانى خود را در سود دیگرى دربازد.

۲- آن که در دنیا براى پس از دنیا کار کند، پس بى آنکه کار کند بهره وى از دنیا بسوى او تازد، و هر دو نصیب را فراهم کرده و هر دو جهان را به دست آورده، چنین کس را نزد خدا آبروست و هر چه از خدا خواهد از آن اوست.

وصف حال گروه اول:

کسانی هستند که برای رسیدن به مال دنیا به هر کاری دست می‌زنند، فراموش می‌کنند که خدایی هم هست، بهشت و جهنمی هم هست. پول روی پول انباشته می‌کند و خیال می‌کنند پول خوشبختی و امنیّت از بیماری و مرگ می‌آورد، زهی خیال باطل! دائم در ترس و اضطراب است. گمان می‌کند اگر در ثروت اندوزی کوتاهی کند، فرزندان و ورثه‌اش فقیر و بیچاره خواهند شد. چنین کسانی تمام عمر و جوانی و خوشی خود را باخته‌اند در قبال سود دیگران. یک ارزن به رازقیّت خدا اعتماد نکردند و زمانی بیدار می‌شوند که کار از کار گذشته و در حفره تاریک قبر سرازیر شده‌اند.

وصف حال گروه دوم:

کسانی که از مال دنیا استفاده می‌کنند برای رسیدن به زندگی سعادت‌مند جاودان. کسی که به رازقیّت خداوند مهربانش اعتماد کامل دارد و خودش را دربست به او سپرده و راضی است به رضای او. چنین کسی بدون اینکه خودشان را برای رسیدن به مال دنیا به زحمت بیاندازد و حرص و جوش بخورد، دنیا و ثروت به سویش می‌تازد. خوشا به حالشان که هم دنیا دارند و هم آخرت. چنین کسانی همیشه به یاد خدا هستند و خدا هم همیشه به یاد آنهاست. نزد خدا آبرو دارند و هر چه از خدا بخواهند ، خدا به آنها می‌دهد چون خدا هر چه خواسته آنان عمل کرده‌اند.


مطالب بیشتر:

 توصیف دنیاپرستان در کلام حضرت امیر ع

دنیا همچون مار است

دنیا همچون گرد کاهی بی ارزش

کم‌تر از آب بینی بُز زکامی

گوهر نویس

 


حضرت امیر علیه السلام بینا و نابینای واقعی را معرفی می‌فرمایند:

همانا، دنیا نهایت دیدگاه کسى است که دیده اش کور است، و از دیدن جز دنیا محجور، و آن که بیناست نگاهش از دنیا بگذرد و از پس آن خانه آخرت را نگرد. پس بینا از دنیا رخت بردارد، و نابینا رخت خویش در آن گذارد، بینا از دنیا توشه گیرد، و نابینا براى دنیا توشه فراهم آرد.


کسی که فقط دنیا و سرگرمی‌های دنیا را می‌بیند، و فقط به آنچه که چشم سرش مشاهده می‌کند، باور پیدا می‌کند واقعا دیده‌اش کور است. اما کسی که چشم قلبش به نور ایمان روشن است و دیده‌اش بینا و بصیر است، نگاه نافذ و عمیقش پرده مادی دنیا را می‌درد و تمام خزعبلات دنیا را در یک چشم به هم زدنی کنار می‌زند و خانه آخرت را مشاهده می‌کند با چشم دل و باور قلب.

انسان بصیر در دنیا همیشه آماده باش و چمدان به دست است، توشه اعمال نیکش را اندوخته و هر آیینه منتظر لقای پروردگارش است. اما انسان کور چمدانش را در دنیا پهن کرده و رحل اقامت افکنده، صبح تا شب به دنبال فراهم کردن توشه دنیاست.


نکته: بهترین عمل صالح چیست که انسان بصیر و زیرک می‌تواند توشه آخرتش کند؟!

جواب امام صادق علیه السلام را ببینید:  زیارت حسین بن علی(علیه السلام) برترین اعمال است[1].

پس فرصت اربعین را غنیمت بشماریم، حماسه تمدن ساز پیاده‌روی اربعین مقدمه ساز ظهور مولایمان حضرت مهدی علیه السلام است. قلوب زنگار گرفته‌مان را در اقیانوس مردمی زائران صیقلی بدهیم و عشق واقعی را تجربه کنیم، ان‌شاءالله.

 

مطالب بیشتر:

 تعریف پارسایی از زبان امیر مومنان ع

کلام حضرت امیر ع در ستایش دنیا!

گوهر انسانیّت انسان و دنیا

تصویر روز قیامت از زبان امیرالمومنین ع

گوهر نویس



حضرت امیر علیه السلام درباره بدترین توشه می‌فرمایند:

ستم راندن بر بندگان بدترین توشه است براى آن جهان.


شاید دیده باشید کارگران روزمزدی که ساعت‌ها کنار خیابان نشسته‌اند، منتظر یک استاد بنّا یا صاحب باغ و یا صاحب خانه‌ای ، بعضی ها در طول ماه فقط ده روز یا کمتر کار پیدا می‌کنند. تمام امورات زندگی این افراد از مزد روزانه‌ای که می‌گیرند ، می‌گذرد. اما بعضی صاحب کارها در پرداخت مزد آنها ظلم می‌کنند، کارگر بیچاره مجبور است صبر کند و در دل آه بکشد. این آه مظلوم بدترین توشه برای آن جهان است.

چه بسیار کارگران کارخانه‌هایی که ماه‌ها مزد آنها را نداده‌اند یا با منّت و تأخیر زیاد می‌دهند. تا اعتراض می‌کنند، رییس می‌گوید: راه باز ، جاده دراز! بفرما بیرون!  این ستم راندن بر بندگان خدا آن هم قشر مستضعف بدترین توشه‌ است. وای بر دزدان بیت المال، وای بر اختلاس‌گران ، وای بر احتکار کنندگان ، وای بر مسئولینی که با کاهلی و بی خیالی بازار ارز و سکه را رها کردند. این‌ها همه ستم راندن بر بندگان است که یقه‌های آهار زده و اتو کشیده این جنابان دزد و مسئول را در پل صراط می‌گیرد و بد هم می‌گیرد. امان از آن روز!


مطالعه بیشتر:

حضرت امیر ع برای چه کسانی طلب آمرزش می‌کند؟

مناجات و نیایش حضرت امیر ع با حضرت حق

تعریف پارسایی از زبان امیر مومنان ع

کلام حضرت امیر ع در ستایش دنیا!

گوهر انسانیّت انسان و دنیا


گوهر نویس

 


حضرت امیرالمومنین علیه السلام  در نکوهش نکوهنده‌ی دنیا می‌فرمایند:

اى نکوهنده جهان، فریفته به نیرنگ آن، ... فریفته دنیایى و سرزنشش مى نمایى!؟ تو بر دنیا دعوى گناه دارى، یا دنیا باید بر تو دعوى کند که گنهکارى؟! ... چند کس را با پنجه هایت تیمار داشتى؟ و چند بیمار را با دستهایت در بستر گذاشتى؟ ... دنیا خانه راستى است براى کسى که آن را راستگو انگاشت، و خانه تندرستى است آن را که شناختش و باور داشت، و خانه بى نیازى است براى کسى که از آن توشه اندوخت، و خانه پند است براى آن که از آن پند آموخت. مسجد محبان خداست، و نمازگاه فرشتگان او، و فرود آمدن‌گاه وحى خدا و تجارت‌جاى دوستان او.


این بیان امیر بیان علیه السلام  در جواب کسانی است که هر گناهی و اشتباهی دلشان می‌خواهد مرتکب می‌شوند و بعد تقصیر آن را گردن دنیا می‌اندازند! با هوای نفس و وسوسه‌های شیطانی فریفته لذات دنیا می‌شوند و پندهای دنیا را فراموش می‌کنند.

 بله حضرت می‌فرمایند همین دنیا مسجد اولیای الهی است. محل جمع‌آوری توشه و مزرعه آخرت است. چرا تقصیر کثافت‌کاری‌هایت را به گردن دنیا می‌اندازی!؟ زمین دنیا با فروخوردن لحظه‌ای مردگان هر لحظه دارد فریاد می‌کشد که من ماندنی نیستم، من به هیچ کس وفا ندارم، پند بگیرید و به سوی خدا و بندگی خدا بروید. آیا چیزی جز این می‌گوید!؟

گوهر نویس



حضرت علی علیه السلام درباره کوتاهی دنیا می‌فرمایند:

 بندگان خدا! شما را سفارش مى کنم این دنیا را که وانهنده شماست واگذارید، هر چند وانهادن آن را دوست نمى دارید. دنیایى که تن ها را کهنه مى کند، هر چند نو شدن آن را خوش دارید. مثل شما و دنیا، چون گروهى همسفر است که به راهى مى روند، و تا در نگرند آن را مى سپرند، و یا قصد رسیدن به نشانى کرده اند، و گویى بدان رسیده اند. چه کوتاه است.

 

مثل شما اهل دنیا مثل کاروانی هستید که پا در راه گذاشته و مشغول رفتن است و یک‌باره می‌بینند که به منزل رسیده‌اند. خیال می‌کردند خیلی راه طولانی است و باید مدت‌ها وقت صرف کنند تا به مقصد برسند، ولی هنوز خودشان را درست جمع نکرده بودند که یک‌باره می‌بینند، به منزل رسیده‌اند.

گوهر نویس



حضرت امیر علیه السلام در هنگام تلاوت آیه شریفه {یا ایها الانسان ما غرک بربک الکریم؛ انفطار،۶ } فرمودند:

سخن به راست بگویم، دنیا تو را فریفته نساخته، که تو خود فریفته دنیایى و بدان پرداخته. آنچه را مایه عبرت است برایت آشکار داشت، و میان تو و دیگرى فرقى نگذاشت. او با دردها که به جسم تو مى گمارد، و با کاهشى که در نیرویت پدید مى آرد، راستگوتر از آن است که با تو دروغ گوید و وفادارتر از آنکه با تو راه خیانت پوید.

 

خود دنیا دائما به تو می‌گوید که فریب مرا نخور! جوان بودی و نشاط و قوت داشتی، حالا پیر شدی. ببین دنیا این است! حواست جمع باشد! جوان قوی، پیر ضعیف و ناتوان می‌شود و بعد هم می‌میرد. دنیا به تو می‌گوید من این هستم و این سخنان را با صداقت و راستی و صمیمت به تو می‌گوید. زندگی دنیا این است و دنیا تقصیری ندارد. تو خودت فریبش را خورده‌ای.

 

گوهر نویس

 


حضرت امیر علیه السلام درباره توشه گیری از دنیا می‌فرمایند:

در دنیا از دنیا چندان توشه بردارید که فردا خود را بدان نگاه دارید.

پس، بنده باید پروای پروردگار دارد،

خیرخواه خود باشد و پیش از رسیدن مرگ توبه آرد،

بر شهوت چیره شود و ...

مولایمان علی علیه السلام در آخر کلام خود یک دعای ویژه برای ما می‌کنند:

از خدای سبحان خواهانیم که ما و شما را از کسانی بدارد که نعمت، آنان را به راه سرکشی در نیارد،

و هیچ چیز ، از اطاعت پروردگارشان مشغول ندارد و پس از مرگ اندوه و پیشمانی به آنان روی نیاورد.

اینکه خیلی از ما از نعمت‌های خدا برای معصیت خدا بهره می‌بریم و عین خیالمان نیست، نشانه غفلت است. اولین  و مهمترین راه از بین بردن این غفلت ، کسب شناخت و معرفت نسبت به خدای مهربان است با مطالعه و پرسش از عالمان دین برای دفع شبهات در ذهنمان و ...

گوهر نویس