مولای متقیّان بعد از به تصویر کشیدن صفات ساده زیستی ، کم خوارکی و دوری از دنیای رسول الله صل الله علیه و آله با لحنی استوار و بیدار کننده قسم یاد می‌فرمایند:
به خدا که این جامه پشمین خود را چندان پینه کردم که از پینه کننده شرمسارى بردم. یکى به من گفت: آن را دور نمى افکنى؟ گفتم: از من دور شو که:
زر کامل عیار از بوته بى غش چهره افروزد*** دل صاحب نظر را سرخ، روز امتحان بینی
این کلام حضرت، قلب هر انسان آزاده‌ای را ریش ریش می‌کند، یا علی علیه السلام جان من به فدایت، بأبی انت و أمی یا امیر المومنین علیه السلام شما از زیادی وصله پینه لباس زِبر خود نزد خیّاط شرمساری! رویت نمی‌شود دوباره و سه باره و صد باره از او خواهش کنی که لباس کهنه و خشن‌ات را وصله کند!
اما مولای من امروز مسئولین دولت در جمهوری اسلامی عبا و قبای خود را با رنگ ریش خود سِت می‌کنند، در کاخ‌های آنچنانی با سنا و جکوزی شاهانه‌ی خود آرامش می‌یابند. اصلا نمی‌فهمند خرج و مخارج زندگی را، مزه فقر را نچشیده‌اند ، درد خجالت مرد نان آور خانه را درک نمی‌کنند، وای بر آنها ... .
مولای من ، تنها کسی که واقعا درد مردم را می‌فهمد و زندگی خودش و فرزندانش سراسر زهد و تقوا است، ساده زیستی و فرار از مظاهر پوچ دنیا در تمام زندگی اش نمایان است، او فرزند شما و فرزند حضرت زهرا سلام الله علیها ، ولی امر مسلمین جهان آیت الله العظمی خامنه‌ای است.
خداوندا توفیق قدردانی و شکر نعمت ولایت فقیه را به ما عنایت فرما.
مطالب بیشتر:
پس اى شنونده از پس مستى هشیار باش!
حضرت علی علیه السلام: من از این غفلت نگرانم...
چهارپایان در بند شکمند اما مومنان فروتنند، مهربانند، ترسانند
آیا این جمله درسته؟ (آدم باید دلش پاک باشه...)
پی نوشت:
آخر خطبه ۱۶۰ با ترجمه استاد شهیدی
دخترِ بی بی
