حضرت امیر علیه السلام می‌فرمایند:
پس اى شنونده از پس مستى هشیار باش و از خواب غفلت بیدار باش، ... و بدانچه از زبان پیامبر امى (صلی الله علیه وآله) به تو رسیده نیک بیندیش! ... ناز خود بنه و بزرگى فروختن بگذار و گور خویش به یاد آر! که گذرگاه تو بر آن است، و هر چه کنى بر تو تاوان است.
درگیر شدن و انس گرفتن با زندگی دنیا نوعی مستی است که همه ما را کم و بیش فرا گرفته است. اگر بتوانیم هر روز دقایقی را به محاسبه نفس خود اختصاص بدهیم و از حالت نئشگی و مستی خارج و به هشیاری برسیم ، گام بزرگی به سوی خدا برداشته‌ایم. حضرت توصیه می‌فرمایند که به کلام رسول خدا صلی الله علیه وآله با دقت و بصیرت اندیشه کنید، سرسری و کم توجهی نکنید ، باور داشته باشید که خطاب پیامبر به خود شماست و برای فرمان‌برداری از رسول خدا تلاش کنید.
انسان مست در حقیقت انسانی است که غافل است و فراموش کرده که خداوند در همه جا و در همه زمان‌ها ناظر بر اعمال و افکار اوست. چون اگر بداند قدرت و بزرگی خدا را دیگر ناز نمی‌آورد و فخر نمی‌فروشد. قبر تاریک خویش را به یاد می‌آورد و باور می‌کند که هر چه کند به خود کند.
مطالب بیشتر:
خشم‌تان فقط برای خدا باشد!
با هر آدمى دو فرشته است که او را مى پایند
بر مرگ پیشى گیرید
پی نوشت:
بخشی از خطبه ۱۵۳ با ترجمه استاد شهیدی
