قطعه‌ی پایانی دعای روز سوم شعبان که امام حسن عسکری علیه السلام با دست مبارک خود نوشتند و به وکیل خود فرستادند:
اللّهُمَّ وَهَبْ لَنا فِى هذَا الْیَوْمِ خَیْرَ مَوْهِبَةٍ ، وَأَنْجِحْ لَنا فِیهِ کُلَّ طَلِبَةٍ ، کَما وَهَبْتَ الْحُسَیْنَ لُِمحَمَّدٍ جَدِّهِ ، وَعاذَ فُطْرُسُ بِمَهْدِهِ ، فَنَحْنُ عائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ وَنَنْتَظِرُ أَوْبَتَهُ ، آمِینَ رَبَّ الْعالَمِینَ .
(خدایا! ببخش بر ما در این روز بهترین بخشش را و برآور برای ما هر خواسته‌ای را، چنان‌که حسین را به محمّد جدّش بخشیدی و فطرس به گهواره‌اش پناهنده شد و ما پناهنده به مزار اوییم پس از شهادتش، بر تربتش حاضر می‌شویم و بازگشتش را انتظار می‌کشیم، آمین ای پروردگار جهانیان.)
خدایا ویروس منحوس کرونا ، تمام مراکز معنوی و فرهنگی ما را تعطیل کرده، دلمان برای حرم‌های نورانی و ملکوتی تنگ شده ، خدایا بین الحرمین کربلای حسینت خالی شده ، خدایا در این روز عزیز گناهان قبل و بعد ما را ببخش به حق حسینت.
خدایا مولایمان سیدالشهداء علیه السلام تمام هستی خود را در راه تو داد. خون قلب خود را، بچه شیرخواره خود را ، جوان خود را ، همه و همه هستی خود را داد. خدایا ببخش بر ما ، آنچنان پر و پیمان، چنان که حسین را به محمّد جدّش بخشیدی.
مطالب بیشتر:
