چهار ویژگی منحصر به فرد دنیا

حضرت امیر علیه السلام چهار ویژگی منحصر به فرد دنیا را بیان می‌فرماید:

 دنیا، خانه نیست شدن است، و رنج بردن، و دگرگونى پذیرفتن، و عبرت گرفتن. نشان نابود شدن، اینکه روزگار، کمان خود را به زه کرده است، تیرش به خطا نرود، و زخمش به نشود... خورنده اى است که روى سیرى نبیند، نوشنده اى است که تشنگى اش فرو ننشیند.

حضرت ۴ رکن جدا نشدنی دنیا را در این کلام کوتاه بیان فرموده است: ۱- نابودی ۲- رنج بردن ۳- تغییر و دگرگونی ۴- عبرت گرفتن

نشانه نابود شدن این است که روزگار کمان و اسلحه خود را آماده شلیک در دست دارد و گوش به فرمان فرمانده کل قوا ، قادر بی همتا و یکتای بصیر است، هیچ گاه تیرش خطا نمی‌رود ، زخمی که به پیکر آدمی می‌زند بهبودی پیدا نمی‌کند، زخم گذشت عمر و از بین رفتن فرصت بندگی خدا!

دنیا همچون دیوی پرخور است که هر چه می‌خورد و می‌نوشد روی سیری نمی‌بیند، فرصت‌های کوتاه بندگی خدا را می‌خورد و لحظات عمر  آدمی را می‌نوشد، این کار همیشگی اوست، ماهیت دنیا سپری شدن عمر و سوختن فرصت‌های زندگی است، اینطور است که انسان لحظه به لحظه به نابودی نزدیک می‌شود.

مطالعه بیشتر:

توصیف دنیاپرستان در کلام حضرت امیر ع

دنیا همچون مار است

دنیا همچون گرد کاهی بی ارزش

کم‌تر از آب بینی بُز زکامی

کم‌تر از آب بینی بُز زکامی

حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند:

به خدایى که دانه را کفید و جان را آفرید، اگر این بیعت کنندگان نبودند، و یاران، حجت بر من تمام نمى نمودند، و خدا علما را نفرموده بود تا ستمکار شکمباره را برنتابند و به یارى گرسنگان ستمدیده بشتابند، رشته این کار را از دست مى گذاشتم و پایانش را چون آغازش مى انگاشتم و چون گذشته، خود را به کنارى مى داشتم، و مى دیدید که دنیاى شما را به چیزى نمى شمارم و حکومت را پشیزى ارزش(ارزشی کمتر از آب بینی بز زکامی) نمى گذارم.

 

ارزش این دنیایی که این همه مردم سر و دست برایش می‌شکنند و گاهی برای این‌که به آن برسند، جان خودشان را به خطر می‌اندازند، نزد مولایمان امیر المومنین علیه السلام از آب بینی بز زکامی کمتر است. رغبت ایشان به خلافت کمتر از رغبتی بود که یک انسان به آب بینی بز پیدا می‌کند! هیچ عاقلی به آب بینی بز رغبت پیدا می‌کند؟!

 

دنیا همچون گرد کاهی بی ارزش

حضرت امیر علیه السلام می‌فرمایند:

دنیا را خرد مقدارتر از پر کاه و خشکیده گیاه بینید، و از پیشینیان خود پند گیرید، پیش از آن که پسینیان از شما عبرت گیرند. دنیاى نکوهیده را برانید، چه او کسانى را از خود رانده است که بیش از شما شیفته آن بوده اند.

نکته۱:

هنگامی‌که کشاورزان محصول‌شان را بر باد می‌دهند تا گندم را از کاه جدا کنند، گرد کاهی به هوا پراکنده می‌شود، که هیچ فایده‌ای ندارد. هم‌چنین خیاط وقتی پارچه را می‌برد، تکه‌های ریزی از زیر قیچی‌اش می‌افتد که به هیچ دردی نمی‌خورد. حضرت می‌فرماید: برای دنیا از این ذرات کاهی که در هوا پراکنده می‌شود و آن خرده‌ریزه‌های پارچه، کمتر ارزش قائل بشوید.

نکته۲:

اگر امور دنیا را به خاطر این‌که خدا دوست دارد، انجام بدهیم، این ارزش دارد، به خاطر این‌که وسیله‌ای است برای اطاعت خدا و انجام وظایفی که خدا به عهده ما گذاشته است. اما خود این امور دنیا به تنهایی هیچ ارزشی ندارد و ارزش آن از گرد و خاک و خار و خاشاک نیز کم‌تر است.