ابتدا باید دلمان را خالی کنیم

قطعه‌ای از دعای ابوحمزه ثمالی:

اللهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ أَنْ تَمْلَأ قَلْبِی حُبّا لَکَ وَ خَشْیَةً مِنْکَ وَ تَصْدِیقا بِکِتَابِکَ وَ إِیمَانا بِکَ

(خدایا از تو درخواست مى کنم که دلم را از محبّت و خشیتت، و باور به کتابت، و ایمان به وجودت، پر کنی.)

ابتدا باید دلمان را خالی کنیم، خالی از محبّت به دنیا، خالی از حرص و طمع و خالی از آرزوهای طولانی و هوس‌های تمام نشدنی. وقتی توخالی شدیم، حالا باید دلمان را ذرّه ذرّه پر کنیم از محبّت به خدا و اولیای خدا. باور و ایمان قلبی به خدا به همراه عمل خالصانه باعث می‌شود، بیشتر و بیشتر دوستش بداریم. وقتی عشق به خدا زیاد و زیادتر شد، تواضع و خشیّت وصف‌ناپذیر و لذت‌بخشی را تجربه خواهیم کرد. به امید رسیدن به این مقام عالی ان شاءالله

 

مطالب بیشتر:

عشقم به‏ تو واسطه‏‌ام به پیشگاه توست

تو دائم و دقیق نگاهم می‌کنی

تا نچشی نمی‌فهمی!

فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی:

یَا حَبِیبَ مَنْ تَحَبَّبَ إِلَیْکَ وَ یَا قُرَّةَ عَیْنِ مَنْ لاذَ بِکَ وَ انْقَطَعَ إِلَیْکَ

(اى محبوبِ کسی ‌که به تو دوستى ورزید، اى نور چشمِ کسی که به تو پناه آورد و براى رسیدن به تو از دیگران گسست)

ای خدای من، ای محبوبم آنقدر مهربان و دوست داشتنی هستی که تا ما ابراز محبت می‌کنیم تو عکس العمل نشان می‌دهی و ما را در آغوش پر از آرامش و نور خود فرو می‌بری. گاهی می‌شود که در تنگنا و فشار روحی قرار می‌گیریم، چشمان بی‌رمق‌مان دور می‌چرخد تا پناهگاه مطمئنی پیدا کند. گاهی حتی پدر و مادر و همسر و دوست و فرزند درکت نمی‌کنند یا نمی‌توانند درکت کنند، بی‌پناه می‌شوی، اینجاست که با اندک توجهی خالصانه به خدا آنچنان غرق در آرامش می‌شوی که وصف لذتش هم ممکن نیست. تا نچشی نمی‌فهمی! پس سعی کن بچشی!

مطالب بیشتر:

عشقم به‏ تو واسطه‏‌ام به پیشگاه توست

تو دائم و دقیق نگاهم می‌کنی

تنها پناه من امید به عفو توست

قطعه ای از مناجات شعبانیّه:

إِلٰهِى إِنْ أَخَذْتَنِى بِجُرْمِى أَخَذْتُکَ بِعَفْوِکَ ، وَ إِنْ أَخَذْتَنِى بِذُنُوبِى أَخَذْتُکَ بِمَغْفِرَتِکَ ، وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِى النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَها أَنِّى أُحِبُّکَ. 

(اى خدا اگر مرا به جرمم مؤاخذه کنى تو را به عفوت مؤاخذه مى‏ کنم و اگر مرا به گناهانم بازخواست کنى تو را به مغفرتت باز خواست کنم. و اگر مرا به آتش دوزخ ببرى اهل آتش را آگاه خواهم کرد که من تو را دوست مى ‏داشتم. )

خدایا می‌دانم گناهانم زیاد است اما بخشش تو زیادتر است. اگر مأمورین عذابت یقه‌ام را چسبیدند و کشان کشان مرا سمت دوزخ بردند، تنها پناه من امید به عفو و بخشش توست. خدایا اگر مرا به جهنّم ببری ، با صدای بلند فریاد می‌کشم و اعلام می‌کنم به اهل دوزخ که من تو را دوست می‌داشتم. آیا سزاوار است کسی که دوستت می‌دارد، اینگونه عذاب شود؟!

خدایا می‌دانم اگر واقعا دوستت داشتم، گناه نمی‌کردم. اما چه کنم که ضعیفم و تو قوی، پس به من رحم کن. خدایا همه اعمالم ناقص و آغشته به ریا و منّت و ... است، اما ای خدا من اهل بیت پیامبرت را دوست دارم. خدایا من امام حسین علیه السلام را دوست دارم. چشمان گنه‌کارم بارها در محبّت پسر زهرایت گریسته ، خدایا به من رحم کن.

مطالب بیشتر:

از خلقت آدمی شگفت گیرید!

گوهر انسانیّت انسان و دنیا

آفرینش انسان در کلام حضرت امیر علیه السلام

 

داستان‌های عاشورایی

بسم ربّ الحسین علیه السلام

 

نگاه مأیوسانه

بابایی خوشچل شدم؟!

همه‌اش ادعا بود فقط!

لب‌های خشکیده 

حرامی و دختر کمیل

عباس کوچک کنار علقمه

چه چیز برای جلب محبت سودمندتر است؟

حضرت امیرالمومنین علیه السلام می‌فرمایند:

جوانمردى مهرآورتر از خویشاوندى است.

یک دوست دلسوز و جوانمرد به مراتب مهربان‌تر از یک خویشاوند صرف است. چون مهربانی یک جوانمرد طبیعی و خالصانه است اما مهربانی یک خویشاوند گاهی از روی ناچاری و رنج می‌باشد. بنابراین خصلت مردانگی و جوانمردی مهر و محبت آورتر است از نسبت خویشاوندی.

به نظر شما چه کسی برای جلب محبت سزاوارتر است؟

قطعا همه ما می‌خواهیم کسی ما را دوست داشته باشد که قدرت و ثروت زیادی داشته باشد تا هر وقت نیازی داشتیم به او رجوع کنیم. چه کسی بهتر از پروردگار عزیز متعال که قادر مطلق ، خالق همه ثروت‌های مادی و معنوی دنیا و مهربان‌تر از مادر است. بنابراین اگر در عبادت و بندگی خدا بدون ریا و خالصانه(در یک کلمه جوانمرد ) باشیم ، محبّت خدا را جذب خود کرده‌ایم ، خوشا به حال کسی که خدا را دوست دارد و خدا هم او را دوست دارد.

مظهر کامل دوستداران خدا ، اهل بیت علیهم السلام هستند. امام حسین علیه السلام عاشق خدا بود و خدا هم عاشق او ! مقام حضرت اباعبدالله علیه السلام آنقدر نزد خدا والا است که طبق فرموده پیامبر اسلام صل الله علیه و آله : أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَ‏ حُسَیْناً ؛ خدا عاشقان حسین علیه السلام را هم دوست دارد.

مطالب بیشتر:

 عناصر سه‌گانه حفظ شخصیت

از خلقت آدمی شگفت گیرید!

کی باید از خدا ترسید؟!

حضرت امیر ع برای چه کسانی طلب آمرزش می‌کند؟

پی نوشت:

حکمت  ۲۴۷ با ترجمه استاد شهیدی

ماجرای أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَ‏ حُسَیْناً

بسم الله الرحمن الرحیم

رسول خدا صل الله و علیه و آله برای صرف غذا منزل یکی از اصحاب دعوت بودند، از مسجد خارج شدند و عده‌ای از اصحاب  به دنبال ایشان روانه شدند. امام حسین علیه السلام که کودکی شیرین و زیبا می‌نمود در کوچه با همسالان خود مشغول بازی بود. پیامبر صل الله و علیه و آله بسوی او رفتند تا در آغوشش بگیرند، حسین علیه السلام با خنده‌ای کودکانه از دست پدربزرگ فرار کرد. پیامبر صل الله و علیه و آله با لبخندی دلنشین و عمیق به دنبال او دویدند و بعد از چند بار  تعقیب و گریز نوه دوست داشتنی خود را به آغوش کشیدند. یک دست خود را پشت گردنش و دست دیگر را زیر چانه او گرفتند و بالا آوردند، لب و گونه و چانه‌اش را بوسه باران کردند و فرمودند: حسین علیه السلام از من است و من از حسین علیه السلام ، خداوند دوست‌دار کسی است که حسین علیه السلام را دوست بدارد[1].

آری اینجا عشق و عاشق و معشوق یکی شدند، تا دست در دست هم برای هدایت امت آخرین پیامبر خدا صل الله و علیه و آله بکوشند. امام حسین علیه السلام عاشق خداست و همزمان خودش معشوق خداست. خداوند آنقدر حسین علیه السلام را دوست دارد که دوستداران او را هم دوست می‌دارد. عشق حقیقی ، عاشق حقیقی  و معشوق حقیقی همه و همه حسین علیه السلام است و بس.

جناب سعدی می‌فرماید:

ما از تو به غیر تو نداریم تمنّا .................. حلوا به کسی ده که محبّت نچشیده

مولای من با شنیدن نام تو جگرم می‌سوزد ، قلبم می‌شکند و چشمم می‌جوشد. ما مزّه شیرین عشق و محبّت تو را چشیده‌ایم ، چاره و درمان سوز جگر ما فقط خود خودت هستی ! مولای ما حسین علیه السلام جان! قلب ما را به معرفت و محبّت خودت نورافشانی بنما!

 

کلام حضرت علی علیه السلام در توصیف عاشق

 

حضرت امیر علیه السلام در توصیف فرد عاشق می‌فرمایند:

... و هر که عاشق چیزى شود، دیده اش را کور سازد و دلش را رنجور سازد. پس به دیده بیمار بنگرد و به گوش بیمار بشنود. خواهشهاى جسمانى پرده خردش را دریده، دوستى دنیا دلش را میرانیده، جان او شیفته دنیاست و او بنده آن است.

نکته ۱:

باید توجه داشت که مراد حضرت از چنین عاشقی ، عاشق دنیا و آلودگی‌های دنیا است، و عشق هم به معنای دوست داشتن بی حد و حصر و بدون پشتوانه فکری و اعتقادی است. چنین عاشقی ، دیده‌اش کور می‌شود و بدی‌ها و کثافات معشوقش(دنیا) را نمی‌بیند.

نکته ۲ :

 یگانه عشقی که چشم انسان را بینا می‌کند و دلش را مالامال از شادی و بهجت می‌کند عشق به خدا است ، در این عشق ، معشوق خدای زیبا و زیبا آفرین است که سراسر نور و محبت است. خدایا ای معشوق بی‌همتا و یگانه، معرفت و محبت ما را به خودت و به اولیای خودت(معصومین سلام الله علیهم اجمعین) را روز به روز  بیشتر بفرما.

مظالعه بیشتر:

نمونه‌ای از علی‌وار زیستن

عناصر سه‌گانه حفظ شخصیت

از خلقت آدمی شگفت گیرید!

کی باید از خدا ترسید؟!