اگر دل روى آرد آن را به مستحبات وادارید

حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند:

دلها را روى آوردن و روى برگرداندنى است اگر دل روى آرد آن را به مستحبات وادارید، و اگر روى برگرداند، بر انجام واجب‌هاش بسنده دارید.

گاهی انسان آمادگی قلبی دارد، شاید تلنگری به او زده شده و حال دعا و نیایش در وجودش موج برداشته، باید این فرصت را غنیمت شمرده و جانش را با انجام مستحبّات جلا بخشد و کدورت گناهان را کمرنگ کند تا اینکه به مرور زمان و به تدریج آثار گناه از وجودش محو شود.

البته انسان باید بداند هر لحظه مرگ در کمین اوست و هر چه می‌تواند باید خودش را از پرتگاه‌های گناه دور کند و به قله‌های معنویت نزدیک شود. بله اگر حال و حوصله دعا و نیایش را ندارد، طبق این فرمایش حضرت باید به انجام واجبات بسنده کند. زیرا که چه بسیار افرادی که زیاده‌روی کردند و بدون توجه به گنجایش و ظرفیت خود و بدون داشتن استاد، قدم در راه ذکر و سلوک نهادند و  مشغول چلّه گرفتن‌های طاقت فرسا شدند ، در نتیجه نفس آنها خسته و ملول شده و کلّا از دایره ایمان خارج شدند.

پناه بر خدا از این نفس سرکش که همیشه از افراط و تفریط ما سوءاستفاده می‌کند و خنجر زهرآلود خود را به قلب ایمان ما فرو می‌برد. 

مطالب بیشتر:

تندخویی دیوانگی است!؟

دنیا زدگی نتیجه جهالت ماست

فروتنی نتیجه شناخت خداوند

پس اى شنونده از پس مستى هشیار باش!

شادی با اندک دنیا شاخصه دنیاپرستان

 

حضرت علی علیه السلام در توبیخ دنیاپرستان می‌فرماید:

... شما را چه مى شود که به اندک دنیا، که به دست مى آورید، شاد مى شوید، و از بسیار آخرت، که از دستتان مى رود، اندوهناک نمى گردید؟ و اندک دنیا را که از دست مى دهید، ناآرامتان مى گرداند، چندان که این ناآرامى در چهره هاتان آشکار مى شود...

 

من را چه می‌شود؟ بله خودم را می‌گویم! به اندک مال دنیا که دست یابم آنچنان مست شادی می‌شوم که ساعت‌ها خدا و مرگ را فراموش می‌کنم. وای بر من وقتی که نماز صبحم قضا می‌شود و انگار نه انگار! اندوهی به خود راه نمی‌دهم! بسیار آخرت از دستم رفته اما نمی‌فهمم چون معرفت و محبتم به پروردگار کم است.

نکته:

دنیا با همه مخلّفاتش در برابر آخرت قابل مقایسه نیست و صفر در برابر بی‌نهایت است هم ازلحاظ زمانی و هم از لحاظ اندازه و نعمت‌ها و عذاب‌هایش. پس اگر تمام ثروت دنیا را به ما بدهند در برابرش یک نماز صبح از ما قضا شود ارزشش را ندارد! بله ندارد و ای کاش که این را بفهمیم و باور داشته باشیم!

مطالب بیشتر:

آنچه از مالت رفت و تو را پند آموخت!

خشم‌تان فقط برای خدا باشد!

با هر آدمى دو فرشته است که او را مى پایند

 تا به خود آیی تمام شده!

دنیا را بفروش، نه خود را!

شادی و غم واقعی به چیست؟!

 

مولایمان حضرت علی علیه السلام درباره اسباب شادی و غم می‌فرمایند:

شاد باش بدانچه از آخرتت به دست آورده‌ای ،

و اندوهناک باش بر آنچه از دست داده‌ای.

بدانچه از دنیا به دست آری فراوان شادمان مباش،

و بدانچه از دست داده‌ای ناشکیبا و نالان مباش.

تو را در بندِ آن باید که پس از مرگ شاید.

شادی زود گذر دنیوی همان طور که زود می‌آید زود هم می‌رود و حداکثر پایداری آن طول زندگی دنیوی انسان است مثلا شاید حداکثر ۱۰۰ سال! اما پایداری شادی اخروی به مقدار مدت زمان آن است که بی‌نهایت فقط کلمه‌ای است برای نشان دادن زمان زندگی ابدی!