گوهرنویس

سیری در امواج خروشان اقیانوس بی‌کران نهج البلاغه

گوهرنویس

سیری در امواج خروشان اقیانوس بی‌کران نهج البلاغه

گوهرنویس
طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات

۲۱ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «توصیف دنیا» ثبت شده است

حضرت علی علیه السلام درباره متاع دنیا می‌فرمایند:

مردم! خواسته دنیا خرده گیاهى است خشک وباآلود که از آن چراگاه دورى‌تان باید نمود. دل از آن کندن خوشتر تا به آرام رخت در آن گشادن، و روزى یک روزه برداشتن پاکیزه تر تا ثروت آن را روى هم نهادن. آن که از آن بسیار برداشت به درویشى محکوم است و آن که خود را بى نیاز انگاشت با آسایش مقرون...


آیا هیچ عاقلی به تکه گیاهی خشک و بی‌روح توجه می‌کند مخصوصا اگر آغشته به ویروس وبا باشد؟!! خواسته‌های دنیوی همین حالت را دارند بنابراین اگر بینش و بصیرت ما علوی شود دل کندن از مال دنیا بسیار خوش‌تر از غوطه‌ور شدن در آن است.

اگر ما دنیا را مثل یک قهوه‌خانه‌ی بین راهی ببینیم ، توشه یک روز خود را برمی‌داریم و از آنجا دل می‌کنیم. راحت و بی‌دغدغه! اما اگر کسی در اطراف همین قهوه‌خانه زمین بخرد و سرمایه گذاری کند ،سرنوشتی جز درویشی و فقر ندارد. او باید بداند که فردا می‌رود و نمی‌تواند زمینش را با خودش ببرد! 

مطالب بیشتر:

دنیا همچون گرد کاهی بی ارزش

کم‌تر از آب بینی بُز زکامی

مشمئزکننده‌تر از استخوان خوک مرده در دست جذامی 

ناچیزتر از نیم‌خورده ملخ

گوهر نویس

 

حضرت امیر المومنین علی علیه السلام می‌فرمایند:

همانا، هیچ چیز از بدى، بدتر نیست جز عقاب آن، و هیچ چیزى از خوبى، خوبتر نیست جز ثواب آن، و هر چیز از دنیا، شنیدن آن بزرگتر از دیدن آن است، و هر چیز از آخرت، دیدن آن بزرگتر از شنیدن آن است. ... و بدانید! آنچه از دنیا بکاهد و بر آخرت بیفزاید، بهتر است از آنچه از آخرت بکاهد، و در دنیا زیادت آید.

نکته‌ ۱:

 باید توجه داشت که ثواب و عقاب(عذاب) اخروی به هیچ وجه قابل مقایسه با پاداش و تنبیه دنیوی نیست، عذاب‌های الهی را دست کم نگیرید و هیچ گناهی را کوچک نشمرید که مولایمان علی علیه السلام به زیبایی این تلنگر را به ما زده است که هیچ چیز از بدی، بدتر نیست جز عقاب آن! یعنی تنها چیزی که از گناه بدتر است، عذاب آن در آخرت است. در مقابل هیچ کار نیک و خیری را دست کم نگیرید که هیچ چیزی از آن بهتر نیست جز ثواب آن.

نکته ۲:

وقتی دنیاپرستان از متاع دنیا برای شما تعریف می‌کنند و زرق و برق زندگی پر تجمل و اشرافی خود را به نمایش می‌گذارند و فخر می‌فروشند، به یاد این جمله حضرت باشید که هر چیز از دنیا، شنیدن آن بزرگتر از دیدن آن است، پس باور نکنید و بدانید که این لذت‌های پوشالی که از دنیا می‌برند در برابر لذت‌ها و پاداش‌های آخرت هیچ و صفر است، دقیقا صفر!

در مقابل وقتی یک صاحب‌دلی از عذاب آخرت و سختی‌های مرگ و قیامت می‌گوید و شما می‌شنوید ، باز به یاد این کلام حضرت باشید که هر چیز از آخرت، دیدن آن بزرگتر از شنیدن آن است. پس باور کنید که این عذاب‌ها واقعی است، این سوز و گداز آتش دنیا در برابر آتش آخرت هیچ و صفر است، دقیقا صفر!

مطالعه بیشتر:

نتیجه اعتماد به دنیا و کدخدا

همسایگان بی‌زبان در تاریکی قبر

توصیف عملکرد حضرت عزرائیل ملک الموت

خداوند دنیا را براى دوستانش نگزید

توصیف آنان که خواهان دنیا نیستند!

گوهر نویس

حضرت امیر علیه السلام چهار ویژگی منحصر به فرد دنیا را بیان می‌فرماید:

 دنیا، خانه نیست شدن است، و رنج بردن، و دگرگونى پذیرفتن، و عبرت گرفتن. نشان نابود شدن، اینکه روزگار، کمان خود را به زه کرده است، تیرش به خطا نرود، و زخمش به نشود... خورنده اى است که روى سیرى نبیند، نوشنده اى است که تشنگى اش فرو ننشیند.


حضرت ۴ رکن جدا نشدنی دنیا را در این کلام کوتاه بیان فرموده است: ۱- نابودی ۲- رنج بردن ۳- تغییر و دگرگونی ۴- عبرت گرفتن

نشانه نابود شدن این است که روزگار کمان و اسلحه خود را آماده شلیک در دست دارد و گوش به فرمان فرمانده کل قوا ، قادر بی همتا و یکتای بصیر است، هیچ گاه تیرش خطا نمی‌رود ، زخمی که به پیکر آدمی می‌زند بهبودی پیدا نمی‌کند، زخم گذشت عمر و از بین رفتن فرصت بندگی خدا!

دنیا همچون دیوی پرخور است که هر چه می‌خورد و می‌نوشد روی سیری نمی‌بیند، فرصت‌های کوتاه بندگی خدا را می‌خورد و لحظات عمر  آدمی را می‌نوشد، این کار همیشگی اوست، ماهیت دنیا سپری شدن عمر و سوختن فرصت‌های زندگی است، اینطور است که انسان لحظه به لحظه به نابودی نزدیک می‌شود.

مطالعه بیشتر:

توصیف دنیاپرستان در کلام حضرت امیر ع

دنیا همچون مار است

دنیا همچون گرد کاهی بی ارزش

کم‌تر از آب بینی بُز زکامی

گوهر نویس


جملاتی پر محتوا و خروشان از امیر بیان امیرالمومنین علیه السلام در مورد خاصیت و ماهیت دنیا:

... کسى از نعمت آن در سرورى نبود، جز که پس آن اشکى از دیده هایش پالود، و روى خوش به کسى نیاورد، جز آنکه با سختى و بد حالى پشت بدو کرد، و باران آسایشش بر کسى نبارید، جز آنکه با رگبار بلایش بیازارید ... .


نکته ۱:

در دنیا هر راحتی و خوشی که به شما می‌رسد ، یک سختی هم قبل یا بعد از آن خواهد بود! هر انسانی روزی نعمت‌ها و شادی‌هایی دارد که بالاخره تمام می‌شود و حسرت و آه از دست دادن آنها گریبانش را می‌گیرد. طبیعت و ماهیت دنیا این است ، نعمت جوانی و شادابی جسم به زودی از دست می‌رود و جایش را به انواع درد‌ها و عوارض پیری می‌دهد و همین طور دیگر نعمت‌ها ... .

نکته ۲:

پس ما باید در برابر چنین دنیای بی‌وفایی چکار کنیم؟! جواب بسیار ساده است ، به آنچه دنیا با زبان بی‌زبانی می‌گوید گوش فرا دهید!  دنیا خودش را معرفی کرده ، مگر نمی‌بینید قتل و غارت و کودک کشی سعودی‌های مست را ، مگر نمی‌بینید  چپاول‌گران اسرائیلی را که جان و مال و ناموس مردم مسلمان فلسطین را به تاراج می‌برند ، مگر نمی‌بینید هر روز تشییع جنازه دوستان و آشنایان خودتان و دیگران را !! بله دنیا می‌گوید من بی رحم هستم ، هر که باشی پولدار یا فقیر ، قدرت فرعون را داشته باشی یا بیمار سرطانی معلول! هر چه باشی خواهی مُرد! زودتر از آنچه فکر کنی خواهی مُرد! پس آماده باش!

مطالعه بیشتر:

قیمت انسان چقدر است؟(جواب حضرت امیر ع)

دو چیز در زمین مایه‌ی امان از عذاب خدا بود

هیچ کاری با تقوا اندک نیست

توصیه حضرت علی ع برای روا ساختن حاجت

توصیف دنیاپرستان در کلام حضرت امیر ع

گوهر نویس

 


حضرت امیر علیه السلام در مورد وضع انسان در دنیا می‌فرمایند:


آدمى در جهان نشانه است و تیرهاى مرگ بدو روانه، و غنیمتى است در میان و مصیبتها بر او پیشدستى کنان. و با هر نوشیدنى، ناى گرفتنى است و با هر لقمه اى طعام در گلو ماندنى، و بنده به نعمتى نرسد تا از نعمتى بریده نشود، و به پیشباز روزى از زندگى خود نرود تا روزى از آنچه او راست سپرى نشود. پس ما یاران مرگیم و جان‌هامان نشانه مردن، پس چسان امیدوار باشیم جاودانه به سر بردن؟!


حضرت در تشبیه بسیار زیبایی، انسان را به یک سیبلی تشبیه کرده‌اند که هدف تیراندازی چابک‌سوارانی ماهر و بی‌رحم قرار گرفته است. هر لحظه ممکن است تیر یکی از آنها به هدف بخورد و طومار زندگی انسان را در هم بپیچد. همین آب گوارا یا لقمه‌ای کباب چرم و نرم ممکن است تیری باشد که نای و گلوی انسان را هدف گرفته باشد و به امر خدا جان را از کف انسان برباید!


مطالب بیشتر:

 توصیف دنیا در بیان امیر بیان

تعریف علوی اعتدال و میانه‌روی

شادی و غم واقعی به چیست؟!

مرگ از دید آقایمان حضرت علی علیه السلام چگونه است!؟

توشه گیری از دنیا در کلام حضرت امیر ع

گوهر نویس

 


حضرت علی  علیه السلام خانه دنیا را اینگونه توصیف می‌فرماید:

دنیا خانه اى است که از آن بگذرند، نه جایى که در آن به سر برند، و مردم در آن دو گونه اند: یکى آن که خود را فروخت و خویش را به تباهى انداخت، و دیگرى که خود را خرید و آزاد ساخت.

حضرت امیر علیه السلام  دنیا را خانه‌ای می‌داند که باید از آن عبور کرد نه اینکه دار اقامت انداخت و به ماندن در آن دل خوش کرد. خوشا به سعادت کسی که خود را از بند لذات پوچ دنیوی آزاد ساخت و به سوی نور حرکت کرد.

گوهر نویس

 


حضرت امیرالمومنین علیه السلام  در نکوهش نکوهنده‌ی دنیا می‌فرمایند:

اى نکوهنده جهان، فریفته به نیرنگ آن، ... فریفته دنیایى و سرزنشش مى نمایى!؟ تو بر دنیا دعوى گناه دارى، یا دنیا باید بر تو دعوى کند که گنهکارى؟! ... چند کس را با پنجه هایت تیمار داشتى؟ و چند بیمار را با دستهایت در بستر گذاشتى؟ ... دنیا خانه راستى است براى کسى که آن را راستگو انگاشت، و خانه تندرستى است آن را که شناختش و باور داشت، و خانه بى نیازى است براى کسى که از آن توشه اندوخت، و خانه پند است براى آن که از آن پند آموخت. مسجد محبان خداست، و نمازگاه فرشتگان او، و فرود آمدن‌گاه وحى خدا و تجارت‌جاى دوستان او.


این بیان امیر بیان علیه السلام  در جواب کسانی است که هر گناهی و اشتباهی دلشان می‌خواهد مرتکب می‌شوند و بعد تقصیر آن را گردن دنیا می‌اندازند! با هوای نفس و وسوسه‌های شیطانی فریفته لذات دنیا می‌شوند و پندهای دنیا را فراموش می‌کنند.

 بله حضرت می‌فرمایند همین دنیا مسجد اولیای الهی است. محل جمع‌آوری توشه و مزرعه آخرت است. چرا تقصیر کثافت‌کاری‌هایت را به گردن دنیا می‌اندازی!؟ زمین دنیا با فروخوردن لحظه‌ای مردگان هر لحظه دارد فریاد می‌کشد که من ماندنی نیستم، من به هیچ کس وفا ندارم، پند بگیرید و به سوی خدا و بندگی خدا بروید. آیا چیزی جز این می‌گوید!؟

گوهر نویس



حضرت علی علیه السلام درباره کوتاهی دنیا می‌فرمایند:

 بندگان خدا! شما را سفارش مى کنم این دنیا را که وانهنده شماست واگذارید، هر چند وانهادن آن را دوست نمى دارید. دنیایى که تن ها را کهنه مى کند، هر چند نو شدن آن را خوش دارید. مثل شما و دنیا، چون گروهى همسفر است که به راهى مى روند، و تا در نگرند آن را مى سپرند، و یا قصد رسیدن به نشانى کرده اند، و گویى بدان رسیده اند. چه کوتاه است.

 

مثل شما اهل دنیا مثل کاروانی هستید که پا در راه گذاشته و مشغول رفتن است و یک‌باره می‌بینند که به منزل رسیده‌اند. خیال می‌کردند خیلی راه طولانی است و باید مدت‌ها وقت صرف کنند تا به مقصد برسند، ولی هنوز خودشان را درست جمع نکرده بودند که یک‌باره می‌بینند، به منزل رسیده‌اند.

گوهر نویس



حضرت امیر علیه السلام در هنگام تلاوت آیه شریفه {یا ایها الانسان ما غرک بربک الکریم؛ انفطار،۶ } فرمودند:

سخن به راست بگویم، دنیا تو را فریفته نساخته، که تو خود فریفته دنیایى و بدان پرداخته. آنچه را مایه عبرت است برایت آشکار داشت، و میان تو و دیگرى فرقى نگذاشت. او با دردها که به جسم تو مى گمارد، و با کاهشى که در نیرویت پدید مى آرد، راستگوتر از آن است که با تو دروغ گوید و وفادارتر از آنکه با تو راه خیانت پوید.

 

خود دنیا دائما به تو می‌گوید که فریب مرا نخور! جوان بودی و نشاط و قوت داشتی، حالا پیر شدی. ببین دنیا این است! حواست جمع باشد! جوان قوی، پیر ضعیف و ناتوان می‌شود و بعد هم می‌میرد. دنیا به تو می‌گوید من این هستم و این سخنان را با صداقت و راستی و صمیمت به تو می‌گوید. زندگی دنیا این است و دنیا تقصیری ندارد. تو خودت فریبش را خورده‌ای.

 

گوهر نویس



حضرت امیرالمومنین علیه السلام اهل دنیا را به کاروانی تشبیه فرموده است:

مردم دنیا همچون سوارانند که در خوابند و آنان را مى رانند.


دنیاپرستان همان اهالی قافله‌ای هستند که آن‌ها را در مسیری حرکت داده‌اند، اما وقتی این‌ها را حرکت داده‌اند، خواب بوده‌اند و نفهمیده‌اند که اصلا آن‌ها را به کجا می‌خواهند ببرند. مثل این‌که از بستر خواب بلندشان کرده و به سمتی حرکت‌شان داده‌اند و این‌ها نمی‌دانند به کجا می‌روند. این است که توجه به هدف ندارند و برای خودشان هدفی انتخاب نکرده‌اند. در عالم خواب سوار الاغی کرده‌اند و وقتی چشم باز می‌کنند، می‌بینند وسط بیابانی هستند. نمی‌دانند به کجا می‌روند و چه خواهد شد؟ فقط به فکر این هستند که گرسنه‌اند چه بخورند و با کدام اسباب‌بازی‌ بازی کنند.

گوهر نویس