حضرت امیر علیه السلام در توصیف فرد عاشق می‌فرمایند:
... و هر که عاشق چیزى شود، دیده اش را کور سازد و دلش را رنجور سازد. پس به دیده بیمار بنگرد و به گوش بیمار بشنود. خواهشهاى جسمانى پرده خردش را دریده، دوستى دنیا دلش را میرانیده، جان او شیفته دنیاست و او بنده آن است.
نکته ۱:
باید توجه داشت که مراد حضرت از چنین عاشقی ، عاشق دنیا و آلودگی‌های دنیا است، و عشق هم به معنای دوست داشتن بی حد و حصر و بدون پشتوانه فکری و اعتقادی است. چنین عاشقی ، دیده‌اش کور می‌شود و بدی‌ها و کثافات معشوقش(دنیا) را نمی‌بیند.
نکته ۲ :
یگانه عشقی که چشم انسان را بینا می‌کند
و دلش را مالامال از شادی و بهجت می‌کند عشق به خدا است ، در این عشق ، معشوق خدای
زیبا و زیبا آفرین است که سراسر نور و محبت است. خدایا ای معشوق بی‌همتا و یگانه،
معرفت و محبت ما را به خودت و به اولیای خودت(معصومین سلام الله علیهم اجمعین) را روز به روز بیشتر بفرما.
مظالعه بیشتر:
نمونه‌ای از علی‌وار زیستن
عناصر سه‌گانه حفظ شخصیت
از خلقت آدمی شگفت گیرید!
کی باید از خدا ترسید؟!
پی نوشت:
بخشی از خطبه ۱۰۹ با ترجمه استاد شهیدی
سیّد محمّد جعاوله
