امیر مومنان علی علیه السلام درباره غصب خلافتشان این چنین می‌فرمایند:
شگفتا! کسی که در زندگی می‌خواست خلافت را واگذارد، چون اجلش رسید کوشید تا آن را به عقد دیگری درآورد!
خلافت را چون شتری ماده دیدند و هر یک به پستانی از او چسبیدند و سخت دوشیدند و تا توانستند نوشیدند،
سپس آن را به راهی درآورد ناهموار ، پر آسیب و جان آزار ...
من آن مدت دراز را با شکیبایی به سر بردم ، رنج دیدم و خون دل خوردم.
مطالب بیشتر:
خداوند دنیا
را براى دوستانش نگزید
توصیف آنان که
خواهان دنیا نیستند!
شادی با اندک دنیا شاخصه
دنیاپرستان
پی نوشت:
برگرفته از نهج البلاغه با ترجمه استاد شهیدی خطبه شقشقیّه ص ۱۰
تا یادم باشد به عنوان یک محب نالایق
چه در سقیفه گذشت ...