گوهرنویس

سیری در امواج خروشان اقیانوس بی‌کران نهج البلاغه

گوهرنویس

سیری در امواج خروشان اقیانوس بی‌کران نهج البلاغه

گوهرنویس
طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات

۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «دوستدار حسین علیه السلام» ثبت شده است

بسم ربّ الحسین علیه السلام

لحظاتی با صدای جانسوز مداح اهل بیت علیهم السلام حاج جواد شکری اشک بریزیم

برای مظلومیّت امام حسن علیه السلام

برای جگر سوخته و قلب شکسته امام حسین علیه السلام

اشک بریزیم ...

 

 

باشگاه خبرنگاران جوان:  روایت‌هایی جذاب از پیاده روی اربعین را در «گلوله‌های داغ» بخوانید

خبرگزاری مشرق: در پیاده‌روی اربعین حواستان به «گلوله‌های داغ» باشد! + عکس

گوهر نویس

قطعه‌ی پایانی دعای روز سوم شعبان که امام حسن عسکری علیه السلام با دست مبارک خود نوشتند و به وکیل خود فرستادند:

اللّهُمَّ وَهَبْ لَنا فِى هذَا الْیَوْمِ خَیْرَ مَوْهِبَةٍ ، وَأَنْجِحْ لَنا فِیهِ کُلَّ طَلِبَةٍ ، کَما وَهَبْتَ الْحُسَیْنَ لُِمحَمَّدٍ جَدِّهِ ، وَعاذَ فُطْرُسُ بِمَهْدِهِ ، فَنَحْنُ عائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ وَنَنْتَظِرُ أَوْبَتَهُ ، آمِینَ رَبَّ الْعالَمِینَ .

(خدایا! ببخش بر ما در این روز بهترین بخشش را و برآور برای ما هر خواسته‌ای را، چنان‌که حسین را به محمّد جدّش بخشیدی و فطرس به گهواره‌اش پناهنده شد و ما پناهنده به مزار اوییم پس از شهادتش، بر تربتش حاضر می‌شویم و بازگشتش را انتظار می‌کشیم، آمین ای پروردگار جهانیان.)

خدایا ویروس منحوس کرونا ، تمام مراکز معنوی و فرهنگی ما را تعطیل کرده، دلمان برای حرم‌های نورانی و ملکوتی تنگ شده ، خدایا بین الحرمین کربلای حسینت خالی شده ، خدایا در این روز عزیز گناهان قبل و بعد ما را ببخش به حق حسینت.

خدایا مولایمان سیدالشهداء علیه السلام تمام هستی خود را در راه تو داد. خون قلب خود را، بچه شیرخواره خود را ، جوان خود را ، همه و همه هستی خود را داد. خدایا ببخش بر ما ، آنچنان پر و پیمان، چنان که حسین را به محمّد جدّش بخشیدی.

مطالب بیشتر:

زینب به جرم عشق اسیر شد!

حرارتی در قلوب مومنین

داستان‌های عاشورایی

گوهر نویس
گوهر نویس

بسم الله الرحمن الرحیم


رسول خدا صل الله و علیه و آله برای صرف غذا منزل یکی از اصحاب دعوت بودند، از مسجد خارج شدند و عده‌ای از اصحاب  به دنبال ایشان روانه شدند. امام حسین علیه السلام که کودکی شیرین و زیبا می‌نمود در کوچه با همسالان خود مشغول بازی بود. پیامبر صل الله و علیه و آله بسوی او رفتند تا در آغوشش بگیرند، حسین علیه السلام با خنده‌ای کودکانه از دست پدربزرگ فرار کرد. پیامبر صل الله و علیه و آله با لبخندی دلنشین و عمیق به دنبال او دویدند و بعد از چند بار  تعقیب و گریز نوه دوست داشتنی خود را به آغوش کشیدند. یک دست خود را پشت گردنش و دست دیگر را زیر چانه او گرفتند و بالا آوردند، لب و گونه و چانه‌اش را بوسه باران کردند و فرمودند: حسین علیه السلام از من است و من از حسین علیه السلام ، خداوند دوست‌دار کسی است که حسین علیه السلام را دوست بدارد[1].

آری اینجا عشق و عاشق و معشوق یکی شدند، تا دست در دست هم برای هدایت امت آخرین پیامبر خدا صل الله و علیه و آله بکوشند. امام حسین علیه السلام عاشق خداست و همزمان خودش معشوق خداست. خداوند آنقدر حسین علیه السلام را دوست دارد که دوستداران او را هم دوست می‌دارد. عشق حقیقی ، عاشق حقیقی  و معشوق حقیقی همه و همه حسین علیه السلام است و بس.

جناب سعدی می‌فرماید:

ما از تو به غیر تو نداریم تمنّا .................. حلوا به کسی ده که محبّت نچشیده

مولای من با شنیدن نام تو جگرم می‌سوزد ، قلبم می‌شکند و چشمم می‌جوشد. ما مزّه شیرین عشق و محبّت تو را چشیده‌ایم ، چاره و درمان سوز جگر ما فقط خود خودت هستی ! مولای ما حسین علیه السلام جان! قلب ما را به معرفت و محبّت خودت نورافشانی بنما!

 

گوهر نویس