مولا امیرالمومنین علیه السلام در موعظه و توبیخ یاران بیوفایش میفرماید:
اى بى خبران ... گوسفندى را مانید که چَرَد تا فربه شود و زیر کارد رود، و نداند از آن، چه خواهند، و با او چه کنند.! اگر بدان نیکى کنند روز خود را، روزگارش پندارد، و سیرى اش را پایان کار۱.
در طول تاریخ بشر اکثر مردم ، بیخبرانی بودند و هستند که آنچنان زندگی گوسفندی خود را نشخوار میکنند که انگار نه انگار دنیای دیگری هم وجود دارد.چه ثروتمندان و چه فقرا! فرقی هم نمیکند!
آنها که ثروتمندند ، حرص و طمع باعث میشود که فقط بچرند و فربه شوند. اصلا به پایان کار و هدف زندگی خود نمیاندیشند. گوسفند هم اگر میدانست غذایش میدهند تا چاق شود و در آخر چاقوی تیز به گلویش مینهند، هرگز این چنین حریصانه نمیخورد!
آنها که فقیرند، به دنبال لقمه نانی به هر کاری دست میزنند، انگار که تمام هدف زندگی سیری شکمشان است. هیچگاه به پایان حقیقی زندگی و هدف خلقت۲ نمیاندیشند.
بنابراین مثل گوسفند نباشیم!
پی نوشت:
۱- بخشی از خطبه ۱۷۵ با ترجمه استاد شهیدی
۲- طبق آیه ۵۶ سوره مبارکه ذاریات( وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ ) هدف خلقت انسان و جن چیزی نیست جز عبادت و بندگی خداوند.