گوهرنویس

سیری در امواج خروشان اقیانوس بی‌کران نهج البلاغه

گوهرنویس

سیری در امواج خروشان اقیانوس بی‌کران نهج البلاغه

گوهرنویس
طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات

۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «امید به عفو» ثبت شده است

فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی:

 بِنُورِکَ اهْتَدَیْنَا وَ بِفَضْلِکَ اسْتَغْنَیْنَا وَ بِنِعْمَتِکَ أَصْبَحْنَا وَ أَمْسَیْنَا ذُنُوبُنَا بَیْنَ یَدَیْکَ نَسْتَغْفِرُکَ اللهُمَّ مِنْهَا وَ نَتُوبُ إِلَیْکَ

(به نور تو هدایت شدیم، و به فضل تو بى نیاز گشتیم، و به نعمتت بامداد نمودیم‏ و شامگاه کردیم، گناهان ما پیش روى توست، خدایا از گناهانمان از تو آمرزش مى خواهیم، و به سوى تو باز مى گردیم.)

خدایا پرونده مان جلوی تو باز است. نمی‌توانیم حاشا کنیم؟ گردن ما ازمو باریک‌تر است. پاک کردن این پرونده پر از گناه کار توست.  

اگر چه مرتب پرونده سیاه من زیادتر می‌شود اما تو هرگز مرا از دیده رحمتت کنار نزدی، نعمت خودت را بر من مستمر ساختی؛ تو عزیزی و حلیمی.

تن خسته، پا شکسته، درها تمام بسته ... جز باب رحمت تو نبود مرا پناهی

مطالب بیشتر:

فرازهایی از دعای ابوحمزه ثمالی

کتاب و کرونا

زینب به جرم عشق اسیر شد!

گوهر نویس

فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی:

کَلا یَا کَرِیمُ فَلَیْسَ هَذَا ظَنَّنَا بِکَ وَ لا هَذَا فِیکَ طَمَعَنَا یَا رَبِّ إِنَّ لَنَا فِیکَ أَمَلا طَوِیلا کَثِیرا إِنَّ لَنَا فِیکَ رَجَاءً عَظِیما عَصَیْنَاکَ وَ نَحْنُ نَرْجُو أَنْ تَسْتُرَ عَلَیْنَا

(هرگز اى بزرگوار، چنین گمانى به تو نیست، و طمع ما درباره تو این چنین نمى باشد، پروردگارا، ما درباره تو آرزوى طولانى بسیارى داریم، ما نسبت به تو امید بزرگى داریم، از تو نافرمانى کردیم و حال آنکه امیدواریم گناه را بر ما بپوشانى.)

خدایا ما به تو خوش بینیم، به رحمت گسترده تو امیدوارم. بله می‌دانم که گنه‌کارم اما امیدم و حسن ظنّم به تو بیشتر است. ‌. آیا خلاف حسن نظر ما به تو اتفاق می‌افتد؟ هرگز هرگز! تو کریمی، حتی بدون درخواست کردن هم عطا می‌کنی. اما من نمی‌فهمم و معرفتم کم است.

مطالب بیشتر:

معرفی کتاب خون دلی که لعل شد

درباره گلوله‌های داغ

 

گوهر نویس

قطعه ای از مناجات شعبانیّه:

إِلٰهِى إِنْ أَخَذْتَنِى بِجُرْمِى أَخَذْتُکَ بِعَفْوِکَ ، وَ إِنْ أَخَذْتَنِى بِذُنُوبِى أَخَذْتُکَ بِمَغْفِرَتِکَ ، وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِى النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَها أَنِّى أُحِبُّکَ. 

(اى خدا اگر مرا به جرمم مؤاخذه کنى تو را به عفوت مؤاخذه مى‏ کنم و اگر مرا به گناهانم بازخواست کنى تو را به مغفرتت باز خواست کنم. و اگر مرا به آتش دوزخ ببرى اهل آتش را آگاه خواهم کرد که من تو را دوست مى ‏داشتم. )

خدایا می‌دانم گناهانم زیاد است اما بخشش تو زیادتر است. اگر مأمورین عذابت یقه‌ام را چسبیدند و کشان کشان مرا سمت دوزخ بردند، تنها پناه من امید به عفو و بخشش توست. خدایا اگر مرا به جهنّم ببری ، با صدای بلند فریاد می‌کشم و اعلام می‌کنم به اهل دوزخ که من تو را دوست می‌داشتم. آیا سزاوار است کسی که دوستت می‌دارد، اینگونه عذاب شود؟!

خدایا می‌دانم اگر واقعا دوستت داشتم، گناه نمی‌کردم. اما چه کنم که ضعیفم و تو قوی، پس به من رحم کن. خدایا همه اعمالم ناقص و آغشته به ریا و منّت و ... است، اما ای خدا من اهل بیت پیامبرت را دوست دارم. خدایا من امام حسین علیه السلام را دوست دارم. چشمان گنه‌کارم بارها در محبّت پسر زهرایت گریسته ، خدایا به من رحم کن.

مطالب بیشتر:

از خلقت آدمی شگفت گیرید!

گوهر انسانیّت انسان و دنیا

آفرینش انسان در کلام حضرت امیر علیه السلام

 

گوهر نویس